Studiował w warszawskiej Szkole Rysunku Wojciecha Gersona w latach 1885-89, skąd w roku 1890 przeniósł się do Monachium do Kunstgewerbenschule, a rok później do Académie Julian w Paryżu. Zajmowało go przede wszystkim malarstwo sztalugowe. Malował portrety, pejzaże, martwe natury, miniatury portretowe (na kości słoniowej). Był współzałożycielem i kierownikiem Szkoły artystycznej Marii i Feliksa Słupskich. W latach 1912-14 wykładał rysunek i malarstwo w Seminarium Nauczycielskim w Ursynowie. W latach 1921-35 był dyrektorem i wykładowcą Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Był autorem wielu artykułów i recenzji, książki "O nauczaniu sztuk plastycznych". Prace Słupskiego wystawiane były w Paryżu, na salonach Warszawy, Poznania. Obecnie znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego Oddziału w Nieborowie i Zachęcie.
W jasnych tonacjach barwnych namalowana została martwa natura. Po prawej stronie ustawiony został wysoki dzban, przed którym leżą dojrzałe brzoskwinie. Po lewej stronie imbryk niski, pękaty z pokrywą harmonizuje kolorystycznie z leżącą przy nim cytryną. Wyjątkowa delikatność faktury nadaje całej kompozycji miękkości i jednolitości.