Studiował w Szkołach Artystycznych w Odessie i Penzie, następnie w moskiewskiej Wyższej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury w pracowni W. Kandinsky`ego. W latach dwudziestych dekorator teatralny w Moskwie, Odessie i Lwowie. Od 1922 roku czynny w Polsce, początkowo we Lwowie, a od 1926 roku w Łodzi, gdzie osiadł na stałe. W latach 1926-39 tworzył scenografie dla łódzkiego Teatru Miejskiego. Uczestniczył w wystawach ZZPAP, IPS-u, warszawskiego TZSP oraz ekspozycjach międzynarodowych, m.in. w Brukseli (1933), Paryżu (1937) i Nowym Jorku (1939). Członek ugrupowań artystycznych "Rytm" i "Start". Początkowo tworzył w manierze kubofuturyzmu, po przyjeździe do Polski pozostawał pod wpływem konstruktywizmu, ale i ekspresjonizmu i impresjonizmu (cykl - Katedry, od 1927 r.). Uznanie znajdują jego pejzaże i martwe natury malowane w manierze koloryzmu. Po wojnie powstają katastrofizujące cykle malarskie: Miasto i Tu byli ludzie, będące wyrazem zwątpienia w cywilizację technologiczną. Prace Konstantego Mackiewicza znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy oraz w kolekcjach i zbiorach w USA, Rosji, Chinach, Niemczech, Wielkiej Brytanii