Studiowała w latach 1953-60 w PWSSP w Gdańsku Architekturę Wnętrz i 1964-67 na Wydziale Malarstwa u prof. St. Teisseyre`a i J. Żuławskiego, gdzie jako specjalizację obrała tkaninę u prof. J. Wnukowej. Po 13 grudnia 1981 roku brała udział w licznych wystawach niezależnych, m.in.: "Obecność" (w latach 1984-87), pokaz akwarel w Bydgoszczy (1985), w Podkowie Leśnej (1987), w Galerii Krytyków Pokaz (1998), brała także udział w ponad 70 wystawach zbiorowych. Jej prace znajdują się w zbiorach Wydziału Kultury stołecznej Rady Narodowej, Ministerstwa Kultury i Sztuki, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.
Martwa natura przedstawiona na obrazie ustawiona została przez Kiejstuta Bereźnickiego, którego twórczość sytuuje się pomiędzy akademickim wówczas koloryzmem a malarstwem szukającym nowych środków wyrazu. Inspiracją jest świat, który go otacza, własna egzystencja ale i wyobraźnia. W artykulacji malarskiej dąży Bereźnicki do syntezy, a doskonałą gładkość osiąga tradycyjną techniką laserunków. W prezentowanej martwej naturze wszystkie elementy, choć każdy otrzymał samoistność stojąc oddzielnie, zostały ułożone w ścisłych relacjach między sobą. Utrzymane w kolorystyce zdecydowanej, na czerwonych serwetach i ciemnym tle, komponowane na wysokości dwóch trzecich wysokości płótna, stanowią mocny akcent w przestrzeni.
Sygnowany l. d.: T. Putowska 1964
Na odwrocie na krośnie podpis T Putowska
Studiowała w latach 1953-60 w PWSSP w Gdańsku Architekturę Wnętrz i 1964-67 na Wydziale Malarstwa u prof. St. Teisseyre`a i J. Żuławskiego, gdzie jako specjalizację obrała tkaninę u prof. J. Wnukowej. Po 13 grudnia 1981 roku brała udział w licznych wystawach niezależnych, m.in.: "Obecność" (w latach 1984-87), pokaz akwarel w Bydgoszczy (1985), w Podkowie Leśnej (1987), w Galerii Krytyków Pokaz (1998), brała także udział w ponad 70 wystawach zbiorowych. Jej prace znajdują się w zbiorach Wydziału Kultury stołecznej Rady Narodowej, Ministerstwa Kultury i Sztuki, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.
Martwa natura przedstawiona na obrazie ustawiona została przez Kiejstuta Bereźnickiego, którego twórczość sytuuje się pomiędzy akademickim wówczas koloryzmem a malarstwem szukającym nowych środków wyrazu. Inspiracją jest świat, który go otacza, własna egzystencja ale i wyobraźnia. W artykulacji malarskiej dąży Bereźnicki do syntezy, a doskonałą gładkość osiąga tradycyjną techniką laserunków. W prezentowanej martwej naturze wszystkie elementy, choć każdy otrzymał samoistność stojąc oddzielnie, zostały ułożone w ścisłych relacjach między sobą. Utrzymane w kolorystyce zdecydowanej, na czerwonych serwetach i ciemnym tle, komponowane na wysokości dwóch trzecich wysokości płótna, stanowią mocny akcent w przestrzeni.