Leon Dołżycki - malarz, scenograf i pedagog. Studiował w latach 1907-12 w krakowskiej ASP u Józefa Unierzyskiego, Ferdynanda Ruszczyca i Józefa Mehoffera. Po studiach odbył podróż artystyczną do Niemiec, Austrii, Włoch i Paryża, do którego wyjeżdżał potem jeszcze wielokrotnie. W czasie I wojny światowej służył w Legionach. W okresie międzywojennym mieszkał w Poznaniu i pracował jako pedagog w szkolnictwie średnim. Współpracował także jako scenograf i inscenizator, w latach 1919-29, w poznańskim Teatrze Wielkim projektując m.in. scenografię do Aidy, Madame Butterfly, Damy Pikowej, Cyrulika Sewilskiego. Pracę pedagogiczną kontynuował po wojnie w katowickiej ASP, gdzie w latach 1952-57 pełnił funkcję dziekana Wydziału Grafiki. Był członkiem ZPAP, Formistów (1918-22) i ugrupowania Plastyka. Uczestniczył w licznych wystawach krajowych i we wszystkich organizowanych przez, powstałe w roku 1926, Towarzystwo Szerzenia Sztuki Polskiej Wśród Obcych. Malował portrety, pejzaże, martwe natury, sceny rodzajowe i sportowe. Początkowo tworzył pod wpływem impresjonizmu i postimpresjonizmu francuskiego. Po przystąpieniu do grupy Formistów jego kompozycje o dynamicznych, geometryzujących formach podkreślonych mocnym konturem nabierają cech silnej ekspresji. Po roku 1924 ponownie zwraca się ku koloryzmowi.
Olej, płótno
69,5 x 55 cm
Sygnowany l.d.: Lon. Dołżycki. 54.
Leon Dołżycki - malarz, scenograf i pedagog. Studiował w latach 1907-12 w krakowskiej ASP u Józefa Unierzyskiego, Ferdynanda Ruszczyca i Józefa Mehoffera. Po studiach odbył podróż artystyczną do Niemiec, Austrii, Włoch i Paryża, do którego wyjeżdżał potem jeszcze wielokrotnie. W czasie I wojny światowej służył w Legionach. W okresie międzywojennym mieszkał w Poznaniu i pracował jako pedagog w szkolnictwie średnim. Współpracował także jako scenograf i inscenizator, w latach 1919-29, w poznańskim Teatrze Wielkim projektując m.in. scenografię do Aidy, Madame Butterfly, Damy Pikowej, Cyrulika Sewilskiego. Pracę pedagogiczną kontynuował po wojnie w katowickiej ASP, gdzie w latach 1952-57 pełnił funkcję dziekana Wydziału Grafiki. Był członkiem ZPAP, Formistów (1918-22) i ugrupowania Plastyka. Uczestniczył w licznych wystawach krajowych i we wszystkich organizowanych przez, powstałe w roku 1926, Towarzystwo Szerzenia Sztuki Polskiej Wśród Obcych. Malował portrety, pejzaże, martwe natury, sceny rodzajowe i sportowe. Początkowo tworzył pod wpływem impresjonizmu i postimpresjonizmu francuskiego. Po przystąpieniu do grupy Formistów jego kompozycje o dynamicznych, geometryzujących formach podkreślonych mocnym konturem nabierają cech silnej ekspresji. Po roku 1924 ponownie zwraca się ku koloryzmowi.