Rozpoczęte w Polsce studia artystyczne kontynuował w Kunstgewerbeschule w Barmen koło Düsseldorfu. W latach 1918-20, mieszkając w Warszawie współpracował z łódzką grupą żydowskich artystów Jung Idysz; w 1919 powstał zainspirowany sztuką El Greca cykl malarski, noszący cechy ekstatycznego ekspresjonizmu. W 1920 wyjechał do Berlina, gdzie związał się z kręgiem artystów skupionych wokół grupy Die Aktion, następnie do Düsseldorfu, gdzie został członkiem grupy Das Junge Rheinland. Odszedł w tym okresie od postawy ekspresjonistycznej. Pod wpływem kubizmu i konstruktywizmu tworzył przestylizowane kompozycje figuralne nie rezygnując z narracyjnych wątków; zgodnie z estetyką wczesnego kubizmu ujmował przedmiot jednocześnie z kilku punktów widzenia. W latach 1924-26 pod wpływem kubizmu syntetycznego Adler kreślił kontury postaci i przedmiotów na tle przecinających się płaszczyzn o zróżnicowanej kolorystyce i fakturze; eksperymentował z farbami mieszając je z piaskiem, solą, woskiem, gipsem i wapnem, stosował zarówno farby olejne jak temperę. W latach 1930. jego malarstwo ewoluowało w kierunku abstrakcji aluzyjnej; linia wyzwoliła się z funkcji czysto opisowej, usamodzielniła się i nabrała dynamiki. W 1933 Adler przeniósł się do Paryża, zaś w okresie 1935-36 przebywał w Polsce. W 1938 artysta zamieszkał w Cagnes-sur-Mer. W 1940 wstąpił w szeregi formującej się we Francji armii polskiej. Po zdemobilizowaniu w Szkocji w 1941 ze względów zdrowotnych zamieszkał w Kirkcudbright. W 1943 osiedlił się w Londynie. W okresie angielskim inspirację stanowiła dla Adlera sztuka N. Gabo i K. Schwittersa; na jego twórczość oddziaływał także linearyzm kompozycji P. Klee. Prezentowana martwa natura z 1945 skupia w sobie cechy stylistyczne wypracowane we wcześniejszych okresach, łączy aluzyjne traktowanie przedmiotowych form z syntetycznym ujęciem budujących je płaszczyzn określonych wyrazistym konturem i wzajemnie się przenikających. Dekoracyjne walory kompozycji intensyfikuje bogata fakturalnie płaszczyzna jednorodnego kolorystycznie tła.
olej, karton naklejony na sklejkę, 55 x 54
sygn. l. d.: Adler; na rewersie nalepka: "Jankel Adler / Nature morte / 1945" oraz nalepka londyńskiej galerii Victor Waddington
Rozpoczęte w Polsce studia artystyczne kontynuował w Kunstgewerbeschule w Barmen koło Düsseldorfu. W latach 1918-20, mieszkając w Warszawie współpracował z łódzką grupą żydowskich artystów Jung Idysz; w 1919 powstał zainspirowany sztuką El Greca cykl malarski, noszący cechy ekstatycznego ekspresjonizmu. W 1920 wyjechał do Berlina, gdzie związał się z kręgiem artystów skupionych wokół grupy Die Aktion, następnie do Düsseldorfu, gdzie został członkiem grupy Das Junge Rheinland. Odszedł w tym okresie od postawy ekspresjonistycznej. Pod wpływem kubizmu i konstruktywizmu tworzył przestylizowane kompozycje figuralne nie rezygnując z narracyjnych wątków; zgodnie z estetyką wczesnego kubizmu ujmował przedmiot jednocześnie z kilku punktów widzenia. W latach 1924-26 pod wpływem kubizmu syntetycznego Adler kreślił kontury postaci i przedmiotów na tle przecinających się płaszczyzn o zróżnicowanej kolorystyce i fakturze; eksperymentował z farbami mieszając je z piaskiem, solą, woskiem, gipsem i wapnem, stosował zarówno farby olejne jak temperę. W latach 1930. jego malarstwo ewoluowało w kierunku abstrakcji aluzyjnej; linia wyzwoliła się z funkcji czysto opisowej, usamodzielniła się i nabrała dynamiki. W 1933 Adler przeniósł się do Paryża, zaś w okresie 1935-36 przebywał w Polsce. W 1938 artysta zamieszkał w Cagnes-sur-Mer. W 1940 wstąpił w szeregi formującej się we Francji armii polskiej. Po zdemobilizowaniu w Szkocji w 1941 ze względów zdrowotnych zamieszkał w Kirkcudbright. W 1943 osiedlił się w Londynie. W okresie angielskim inspirację stanowiła dla Adlera sztuka N. Gabo i K. Schwittersa; na jego twórczość oddziaływał także linearyzm kompozycji P. Klee. Prezentowana martwa natura z 1945 skupia w sobie cechy stylistyczne wypracowane we wcześniejszych okresach, łączy aluzyjne traktowanie przedmiotowych form z syntetycznym ujęciem budujących je płaszczyzn określonych wyrazistym konturem i wzajemnie się przenikających. Dekoracyjne walory kompozycji intensyfikuje bogata fakturalnie płaszczyzna jednorodnego kolorystycznie tła.