PROWENIENCJA:
Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
LITERATURA:
Jean Cassou, Edouard Roditi, Mendel Mann, Jacques Yankel, Kikoïne: Catalog raisonné, Paryż, 1973, s. 243, nr 74. Jewish Artists of the School of Paris 1905-1939, Somogy éditions d'Art, Paryż, 2015, s. 175.
Michel Kikoïne studiował biznes w Mińsku na Białorusi, kiedy po raz pierwszy spotkał Soutine'a, który wtedy pracował jako praktykant krawiecki. W 1908 roku Soutine i Kikoïne uczęszczali do Akademii Sztuk Pięknych Krugera, a później do Szkoły Sztuk Pięknych w Wilnie, gdzie poznali Krémegne. W 1912 roku Kikoïne przeniósł się do Paryża i zapisał do École des Beaux-Arts w pracowni Cormona. Od 1914 r. Osiadł w La Ruche, gdzie już mieszkali Chagall i Krémegne. Kiedy wybuchła I wojna światowa, zgłosił się na ochotnika do wojska. W latach 1922-1923 podróżował z Soutine do Céret i Cagnes-sur-Mer, gdzie namalował wiele swoich ekspresjonistycznych pejzaży. W 1939 roku Kikoïne został zmobilizowany do służby w rezerwie wojskowej w pobliżu Soissons, gdzie malował gwasze ze swoich wojskowych doświadczeń. W 1941 roku on i jego rodzina znaleźli schronienie w rejonie Tuluzy. Po wyzwoleniu wrócił do Paryża, a później otrzymał pierwszą nagrodę na Salon des Peintres Témoins de leur Temps.
olej, płótno
wymiary: 73 x 60cm
sygn. ‘Kikoine’ (prawy dół)
PROWENIENCJA:
Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
LITERATURA:
Jean Cassou, Edouard Roditi, Mendel Mann, Jacques Yankel, Kikoïne: Catalog raisonné, Paryż, 1973, s. 243, nr 74. Jewish Artists of the School of Paris 1905-1939, Somogy éditions d'Art, Paryż, 2015, s. 175.
Michel Kikoïne studiował biznes w Mińsku na Białorusi, kiedy po raz pierwszy spotkał Soutine'a, który wtedy pracował jako praktykant krawiecki. W 1908 roku Soutine i Kikoïne uczęszczali do Akademii Sztuk Pięknych Krugera, a później do Szkoły Sztuk Pięknych w Wilnie, gdzie poznali Krémegne. W 1912 roku Kikoïne przeniósł się do Paryża i zapisał do École des Beaux-Arts w pracowni Cormona. Od 1914 r. Osiadł w La Ruche, gdzie już mieszkali Chagall i Krémegne. Kiedy wybuchła I wojna światowa, zgłosił się na ochotnika do wojska. W latach 1922-1923 podróżował z Soutine do Céret i Cagnes-sur-Mer, gdzie namalował wiele swoich ekspresjonistycznych pejzaży. W 1939 roku Kikoïne został zmobilizowany do służby w rezerwie wojskowej w pobliżu Soissons, gdzie malował gwasze ze swoich wojskowych doświadczeń. W 1941 roku on i jego rodzina znaleźli schronienie w rejonie Tuluzy. Po wyzwoleniu wrócił do Paryża, a później otrzymał pierwszą nagrodę na Salon des Peintres Témoins de leur Temps.