Artysta malarz, ilustrator, rysownik i twórca witraży, związany z nurtem Młodej Polski. W latach 1893-1900 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza, T. Axentowicza, L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego i J. Unierzyskiego. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka oraz Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, którego był współzałożycielem. W latach 1904-1915 piastował stanowisko kierownika artystycznego drukarni uniwersyteckiej w Krakowie, w latach 1907-1908 kierownika artystycznego fabryki witraży S. Żeleńskiego. Od 1910 r. był współpracownikiem Komisji do Badań Zabytków Sztuki w Polsce, zaś od 1912 r. profesorem w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Na początku swej działalności artystycznej uprawiał przede wszystkim malarstwo olejne i akwarelę, wykonując w tych technikach pejzaże, portrety, sceny rodzajowe. Następnie poświęcił się malarstwu monumentalnemu i grafice książkowej. W polichromiach kościelnych łączył elementy figuralne z motywem stylizowanej dekoracji roślinnej. Malował m.in. kaplicę św. Jana Nepomucena w kościele NMP w Krakowie. Bukowski należał do grupy artystów, którzy zgodnie z programem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana rozszerzali swą działalność artystyczną na wiele dziedzin i dyscyplin. Uprawiał grafikę użytkową, batik, projektował oprawy introligatorskie, kilimy, meble, drobne przedmioty użytku codziennego.
olej, płótno, 48 × 69 cm
na odwrocie odręczny napis: BUKOWSKI
Estymacja:6 500 - 7 500 zł
Artysta malarz, ilustrator, rysownik i twórca witraży, związany z nurtem Młodej Polski. W latach 1893-1900 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza, T. Axentowicza, L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego i J. Unierzyskiego. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka oraz Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, którego był współzałożycielem. W latach 1904-1915 piastował stanowisko kierownika artystycznego drukarni uniwersyteckiej w Krakowie, w latach 1907-1908 kierownika artystycznego fabryki witraży S. Żeleńskiego. Od 1910 r. był współpracownikiem Komisji do Badań Zabytków Sztuki w Polsce, zaś od 1912 r. profesorem w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Na początku swej działalności artystycznej uprawiał przede wszystkim malarstwo olejne i akwarelę, wykonując w tych technikach pejzaże, portrety, sceny rodzajowe. Następnie poświęcił się malarstwu monumentalnemu i grafice książkowej. W polichromiach kościelnych łączył elementy figuralne z motywem stylizowanej dekoracji roślinnej. Malował m.in. kaplicę św. Jana Nepomucena w kościele NMP w Krakowie. Bukowski należał do grupy artystów, którzy zgodnie z programem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana rozszerzali swą działalność artystyczną na wiele dziedzin i dyscyplin. Uprawiał grafikę użytkową, batik, projektował oprawy introligatorskie, kilimy, meble, drobne przedmioty użytku codziennego.