Grzegorz Pieniak w swojej twórczości bada koncepcję męskości, poddając tradycyjne wzorce dekonstrukcji i nadając im nowy, subiektywny wymiar. Jego postacie ulegają zniekształceniu, oscylując między introspekcją a awangardową deformacją. Malarstwo Pieniaka często przybiera formę nokturnów – intymnych, tajemniczych scen, w których artysta niczym podglądacz rejestruje ulotne momenty prywatności. Balansując na granicy intymności i ekshibicjonizmu, jego obrazy angażują widza w subtelną grę percepcji i interpretacji. Inspiracje czerpie z estetyki filmowej, a jego kompozycje przypominają kadry z kina erotycznego – zarówno w warstwie wizualnej, jak i narracyjnej.
Znakomitym przykładem tego podejścia jest obraz „Marsjasz”. Artysta przedstawia mężczyznę w erotyzującej stylistyce, wpatrzonego w ranę na własnym ciele. Odwołując się do mitu o Marsjaszu, którego Apollo ukarał za muzyczną rywalizację, Pieniak czyni z rany symbol zarówno fizycznego cierpienia, jak i wewnętrznego rozdarcia, kwestionując klasyczne wyobrażenia męskości.
Twórczość Pieniaka wyróżnia się także obecnością elementów surrealistycznych i groteskowych, spotęgowanych wyrazistą kolorystyką. Kontrast między głęboką czerwienią a intensywną czernią buduje atmosferę napięcia i niepokoju, wzmacniając wieloznaczność przedstawień. Jego obrazy balansujące między sensualnością a introspekcją skłaniają do refleksji nad cielesnością, emocjonalnością i kulturowymi konstrukcjami męskości.