"Trudna ikonograficzna problematyka tego wezwania naprowadziła mnie na pomysł przedstawienia ‘Kosmicznej Pneumatofanii’, czyli działania Trzeciej Osoby Boskiej w całym historycznym obszarze Ekonomii Zbawienia. [...]
Oczywiście centralną postacią pozostaje Maria Theotokos. Jest Ona w postaci Orantki ulokowana na tle ołtarza i tabernaculum. Poza tym jest rozmiarami największa (7 m wys. od pasa, przekrój, a właściwie średnica aureoli - 3 m, wielkość samej twarzy - 1,5 m). [...]
Pozostałe pola ogromnej płaszczyzny ściętej piramidy wypełniam wielkimi, średnimi i małymi postaciami Świętych Pańskich w całej ich różnorodności i indywidualnej niepowtarzalności.
Od proroków, praojców, świętych Starego Przymierza, poprzez chór dwunastu i siedemdziesięciu apostołów, Ojców Doktorów, Męczenników i Męczennic, anachoretów, mnichów, po postaci najbardziej aktualne, aż do naszych czasów, których jesteśmy świadkami. Wszyscy oni są obecni w kosmicznej Izbie Syjońskiej i wszyscy są przedmiotem operacji Ducha Św. Na tym wyczerpuję program ikonograficzny kościoła w Tychach. Zamierzam uszanować delikatną siatkę konstrukcji drewnianej, nie naruszać jej wyraźnie zarysowanych podziałów abstrakcyjnych, przeciwnie, lokować figuralne malowidła w ścisłym powiązaniu z istniejącą już strukturą plastyczną wielkich płaszczyzn surowego drzewa."
Jerzy Nowosielski, Program ikonograficzny kościoła pw. Zesłania Ducha Św. w Tychach, Kraków 13 XII 1982, maszynopis, cyt. za: Jerzy Nowosielski, Galeria Starmach, Fundacja Nowosielskich, Kraków 2003, s. 641.
Projekt polichromii kościoła p.w. Ducha Świętego w Tychach (kompozycja dwustronna)
akwarela, ołówek, papier
14,4 x 32,2 cm
"Trudna ikonograficzna problematyka tego wezwania naprowadziła mnie na pomysł przedstawienia ‘Kosmicznej Pneumatofanii’, czyli działania Trzeciej Osoby Boskiej w całym historycznym obszarze Ekonomii Zbawienia. [...]
Oczywiście centralną postacią pozostaje Maria Theotokos. Jest Ona w postaci Orantki ulokowana na tle ołtarza i tabernaculum. Poza tym jest rozmiarami największa (7 m wys. od pasa, przekrój, a właściwie średnica aureoli - 3 m, wielkość samej twarzy - 1,5 m). [...]
Pozostałe pola ogromnej płaszczyzny ściętej piramidy wypełniam wielkimi, średnimi i małymi postaciami Świętych Pańskich w całej ich różnorodności i indywidualnej niepowtarzalności.
Od proroków, praojców, świętych Starego Przymierza, poprzez chór dwunastu i siedemdziesięciu apostołów, Ojców Doktorów, Męczenników i Męczennic, anachoretów, mnichów, po postaci najbardziej aktualne, aż do naszych czasów, których jesteśmy świadkami. Wszyscy oni są obecni w kosmicznej Izbie Syjońskiej i wszyscy są przedmiotem operacji Ducha Św. Na tym wyczerpuję program ikonograficzny kościoła w Tychach. Zamierzam uszanować delikatną siatkę konstrukcji drewnianej, nie naruszać jej wyraźnie zarysowanych podziałów abstrakcyjnych, przeciwnie, lokować figuralne malowidła w ścisłym powiązaniu z istniejącą już strukturą plastyczną wielkich płaszczyzn surowego drzewa."
Jerzy Nowosielski, Program ikonograficzny kościoła pw. Zesłania Ducha Św. w Tychach, Kraków 13 XII 1982, maszynopis, cyt. za: Jerzy Nowosielski, Galeria Starmach, Fundacja Nowosielskich, Kraków 2003, s. 641.