Praca wpisuje się w klasyczny nurt twórczości malarza, w którym artysta przeznaczył postaciom dziecięcym role aniołów, faunów, małych pasterzy i pasterek. Łagodne, spokojne twarze, okolone prosto przystrzyżonymi na wysokości ucha jasnymi włosami, nie zdradzają często czytelnych znamion płci, stanowią uniwersalne alegorie niewinności i młodości. W prawej części obrazu, w głębi, dostrzec można skuloną, śpiącą, opartą o głaz tajemniczą postać.