Prawdopodobnie jedna z pierwszych pełnych (z aktem) wersji znanego cyklu, który artysta kontynuował przez wiele lat; obraz (z opisem "Mała malarka I") wymieniony w katalogu wystawy w Poznaniu w 1949. Prof. Paweł Taranczewski, wybitny znawca twórczości ojca, numeru jeden nie potwierdza, pozostając przy sformułowaniu "praca wczesna, niewątpliwie okupacyjna". Dodaje:"Temat ten - o niewątpliwie rembrandtowskiej inspiracji - żył w twórczości Ojca od lat dwudziestych. Pomysł płótna zrodził się w Rudkach, gdy oglądali z Piotrem Potworowskim reprodukcję obrazu Rembrandta przedstawiającego malarza przed pozującym na małym podium aktem. W Poznaniu opowiedział to Ojciec Zdzisławowi Kępińskiemu. Szkoda, że ten nie zapisał o jaki obraz Rembrandta chodzi - w Krakowie - po latach -powtórzył mnie". Jakkolwiek by się rzeczy miały Mała malarka przesycona jest emocją o wysokiej temperaturze, ekspresją, pokazuje malarski gest, przeżywanie klimatu wnętrza pracowni ale i mieszkania artysty. Estetyka Małej malarki to ostatecznie estetyka ekspresji.
Lit.: Wystawa zbiorowa Wacława Taranczewskiego, Muzeum Wielkopolskie, Poznań 1949, poz. 10.