Temat kopiących się kobiet towarzyszył temu wybitnemu impresjoniście przez cały okres jego twórczości. Pierwsze jego ujęcia pojawiają się gdy malarz tworzył jeszcze w duchu Gustave`a Courbeta i zmieniają się wraz z rozwojem jego stylu. W tej późnej pracy, której pojawienie się stanowi wyjątkowe wydarzenie na polskim rynku antykwarycznym, artysta pozostał wierny ulubionej kolorystyce z czasów rozkwitu impresjonizmu - barwom różu, słonecznej zieleni, tonacjom oliwkowym, intensywnych błękitów. Pociągnięcia pędzla stają się dłuższe, wąskie, malowane energicznie. Widoczne są tu tendencje właściwe twórczości kolorystów tworzących w pierwszej ćwierci dwudziestego wieku. Choć wyrastają z impresjonistycznych doświadczeń Renoira są już bliższe sztuce nowoczesnej. Podobnie jak i w malarstwie Claude Moneta także i w obrazach Renoir widoczna jest ewolucja doświadczenia artystycznego. W 1907 roku ze względów zdrowotnych - dokuczliwego zapalenia stawów - Renoir przeniósł się do Les Collettes, posiadłości w Cagnes-sur-Mer, gdzie spędził ostatnie lata swego życia. Mimo choroby - dokuczliwego reumatoidalnego zapalenia stawów - nie przestawał malować.