Alfons Karpiński rozpoczął naukę malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego (1891-99). W roku 1903 zapisał się na kurs do pracowni A. Ažbégo w Monachium. Naukę kontynuował w latach 1904-07 w Meisterschule u K. Pochwalskiego w Wiedniu. Wiosną 1907 wyjechał do Paryża, gdzie dokształcał się w Académie de la Grande-Chaumiére. Po powrocie do Krakowa prezentował swoje prace na wystawach, otrzymując dobre opinie krytyki oraz powodzenie publiczności. W 1922, już jako ceniony artysta, uczestniczył w zajęciach w Académie Colarossi w Paryżu. Po powrocie zamieszkał na stałe w Krakowie. Stąd podróżował do Włoch, Paryża, Londynu. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim. Uczestniczył regularnie w wystawach w kraju i za granicą (m.in. w Stanach Zjednoczonych). Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", oraz do wiedeńskiej "Secesji". W latach 1918-27 był wiceprezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Malował bardzo dużo, początkowo sceny rodzajowe, widoki miejskie i portrety kobiece, które przyniosły mu dużą popularność. Od lat 20-stych jego twórczość zdominowały martwe natury.