Malarz, grafik, rysownik, fotograf, autor esejów o sztuce, zaliczany do klasyków współczesnego malarstwa polskiego. Studiował na krakowskiej Akademii (1946-1951) w pracowniach malarstwa prof. Zygmunta Rudnickiego, Zbigniewa Pronaszki i Wacława Taranczewskiego oraz w pracowniach grafiki prof. Andrzeja Jurkiewicza i Konrada Srzednickiego. W latach 1963-1967 był wykładowcą na Wydziale Architektury Wnętrz tej uczelni. W 1967 przeniósł się do Warszawy, gdzie w roku 1974 objął Pracownię Malarstwa warszawskiej ASP. W 1985 mianowany został profesorem nadzwyczajnym, zaś w latach 1987-1990 sprawował funkcję rektora warszawskiej ASP. Był członkiem Grupy Krakowskiej (od roku 1962). Jego malarstwo zmierzające w kierunku abstrakcji nigdy jednak nie oderwało się od figuratywności; najbardziej znane są jego cykle, w których przedmioty przedstawiane są jako znaki ponadmaterialnych znaczeń. W ciągu swej długiej kariery artysta uczestniczył w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych, miał też kilkadziesiąt wystaw indywidualnych, z których ostatnia prezentowana była w roku 2009 w CSW Zamek Ujazdowski. Tarsin był laureatem wielu nagród, z których warto wymienić np. za cykl litografii "Dom" na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale (Warszawa, 1955), Nagrodę Krytyki im. Cypriana Norwida za najlepszą wystawę indywidualną w Warszawie (1976) i Nagrodę im. Jana Cybisa za 1984 (Warszawa, 1985). Jego prace znajdują się w licznych zbiorach muzealnych oraz prywatnych zarówno w kraju, jak i zagranicą.