Skończyła Wychowanie Plastyczne na UMCS w Lublinie (2000) i Uniwersytet Ludowy na Bornholmie w Aakirkeby (Dania, 2006). Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i lalkarstwem. Główne zainteresowania, widoczne w wielu jej projektach, to korzenie kultury - mity, magia, legendy. Zazwyczaj podejmuje tematy związane z pogaństwem. Interesuje ją zjawisko tzw. długiego trwania w kulturze. W jej sztuce często pojawia się kontekst feministyczny. Od 2005 roku tworzy lalki, w których łączy symboliczną narrację i techniki rzemiosła artystycznego - jej inspiracją są lalki prymitywne - etniczne, magiczne, rytualne. Prace artystki były pokazywane na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce (m.in. Galeria Wozownia w Toruniu, Otwarta Pracownia w Krakowie, Galeria Interdyscyplinarna w Słupsku, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej Słupsk/Ustka, Galeria BWA w Kielcach, Galeria BWA w Skierniewicach, Galeria Gardzienice w Lublinie, Galeria Labirynt w Lublinie, Galeria Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Lublinie, Muzeum Lubelskie w Lublinie). Katarzyna Hołda zajmuje się też edukacją artystyczną; prowadzi autorską pracownię edukacyjną Latające Warsztaty Rękodzieła w Centrum Kultury w Lublinie. Jest również autorką tekstów, głównie o sztuce i kulturze, a także o wolności wypowiedzi artystycznej i cenzurze sztuki w dzisiejszej Polsce. (Publikowała m. in. w materiałach Fundacji Helsińskiej, na obieg.pl, kulturaenter.pl, w Kulturze Liberalnej, w Akcencie i w Gazecie Wyborczej w Lublinie.)

Opis obrazu:
Obraz jest częścią cyklu Madonny, w którym Maria przedstawiona jest jako bogini płodności i śmierci, jako chrześcijańskie wcielenie matriarchalnej Wielkiej Matki (Matki Ziemi), Potrójnej Bogini Księżyca i innych pogańskich bogiń. W cyklu pojawiają się motywy greckie - odniesienia do greckich pogańskich bogiń oraz konwencja estetyczna odnosząca się do sposobu, w jaki pogańska i bizantyjska Grecja przedstawiała boskość. Cały cykl liczy dziesięć akryli na płótnie. Powstawał w latach 2008-11. Dwa obrazy z cyklu znajdują się w kolekcji Lubelskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Maria w obrazie "Madonna z Sercem Gorejącym" przedstawiona jest z sercem przebitym mieczem i z gałązką oliwną w dłoni, w klasycznym kontrapoście. Serce gorejące symbolizuje przebite mieczem symbolizuje cierpienie, ból. Miecz symbolizuje śmierć, zniszczenie, wojnę. Gałązka oliwna - pokój, spokój, życie, uleczenie cierpienia, zakończenie wojny, a także (w psychologicznym sensie) walki wewnętrznej. Klasyczny grecki kontrapost, w którym ukazana jest Maria pokazuje opanowanie, równowagę, pewność - starożytni Grecy w okresie klasycznym dążyli do pokazania statycznego momentu ruchu - czyli momentu, w którym osoba będąca w ruchu łapie balans i może zatrzymać pozę. Półprzezroczyste szaty Marii, jej zmysłowość to nawiązanie do pogańskich bogiń macierzyństwa przedstawianych w akcie, z naciskiem na seksualność, płodność. Maria, pokazana na tym obrazie przynosi pokój, spokój, harmonię, równowagę, bezpieczeństwo.