Prezentowany wizerunek Madonny przywodzi na myśl niderlandzkie grafiki piętnasto- i szesnasto-wieczne, szczególnie prace antwerpskiej rodziny rytowników i drukarzy Wierixów (por. Hollstein`s Dutch Flemish etchings, engravings and woodcuts 1450-1700, vol LXII,, part. IV, Amsterdam 2003, poz. 881, 895; vol. LXII, part V, Amsterdam 2003, poz. 141/1, 374, 373, 342, 289/1). Ów charakterystyczny układ dłoni Marii skrzyżowanych na piersiach, lekkie przechylenie głowy na jedno ramię i opuszczony wzrok zobaczyć można w przede wszystkich w scenach Ukrzyżowania, sporadycznie zaś w wyobrażeniach Złożenia do grobu (należących do cyklu Siedmiu Boleści Marii). Gest Marii - dłoni złożonych na piersiach występuje także w piętnastowiecznym malarstwie włoskim, w scenach Zwiastowania (tu przykładem może być popiersiowy wizerunek Madonny obraz Antonella da Messiny z 1473/74 w zbiorach Alte Pinakothek w Monachium).
Technologia obrazu i gładki sposób malowania, nosi jednak wszelkie znamiona dwudziestowiecznej kopii: bardzo cienka warstwa malarska położona jest na białym (gipsowym podłożu), a równomierne poziome spękania powstały jako skutek zwijania płótna, a nie jego starzenia się.
Prezentowany wizerunek Madonny przywodzi na myśl niderlandzkie grafiki piętnasto- i szesnasto-wieczne, szczególnie prace antwerpskiej rodziny rytowników i drukarzy Wierixów (por. Hollstein`s Dutch Flemish etchings, engravings and woodcuts 1450-1700, vol LXII,, part. IV, Amsterdam 2003, poz. 881, 895; vol. LXII, part V, Amsterdam 2003, poz. 141/1, 374, 373, 342, 289/1). Ów charakterystyczny układ dłoni Marii skrzyżowanych na piersiach, lekkie przechylenie głowy na jedno ramię i opuszczony wzrok zobaczyć można w przede wszystkich w scenach Ukrzyżowania, sporadycznie zaś w wyobrażeniach Złożenia do grobu (należących do cyklu Siedmiu Boleści Marii). Gest Marii - dłoni złożonych na piersiach występuje także w piętnastowiecznym malarstwie włoskim, w scenach Zwiastowania (tu przykładem może być popiersiowy wizerunek Madonny obraz Antonella da Messiny z 1473/74 w zbiorach Alte Pinakothek w Monachium).
Technologia obrazu i gładki sposób malowania, nosi jednak wszelkie znamiona dwudziestowiecznej kopii: bardzo cienka warstwa malarska położona jest na białym (gipsowym podłożu), a równomierne poziome spękania powstały jako skutek zwijania płótna, a nie jego starzenia się.