W roku 1911 Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie rozpisało konkurs na posąg Madonny. Wedle regulaminu rzeźba miała przedstawiać całopostaciowy wizerunek Immaculaty naturalnej wielkości, zaś figura miała służyć celom religijnym. Dunikowski, który przesłał na konkurs swój projekt, zajął drugie miejsce, zaś jury w uzasadnieniu swojej oceny wypowiedziało się na jego temat w sposób następujący: robi zarazem wrażenie wielkiej Pani, świadomej swego dostojeństwa, bez żadnych cech charakteryzujących wybitnie wskazany konkursem temat („Krakowski Miesięcznik Artystyczny“, 1911, nr 10, s. 113).
Madonna, dziś uważana za jedną z najpiękniejszych rzeźb Dunikowskiego, odznacza się wyjątkową ekspresją, natomiast figura całkowicie jest pozbawiona atrybutów świętości, co nie do końca trafiło w oczekiwania jury. Autor słynnej grupy Kobiety brzemienne (1906), przedstawił odzianą w długą szatę Marię, która pochylając głowę, dotyka lewą ręką serca. Jej postać emanuje spokojem i skupieniem.
Konkursowa rzeźba była później prezentowana na Pierwszej wystawie współczesnej polskiej sztuki kościelnej im. Piotra Skargi w Krakowie, która odbyła się na przełomie roku 1911 i 1912 w krakowskim TPSP. Niestety dzieło do naszych czasów nie zachowało się. Natomiast artysta stworzył jeszcze gips, prezentujący popiersie Madonny (obecnie znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie), z którego później odlewano brązy.
Opłaty dodatkowe:
- do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
brąz patynowany brąz odlewany, patynowany,
70 x 78 x 52 cm
sygn.: KSAWERY DUNIKOWSKI | MADONNA 1910-1911
W roku 1911 Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie rozpisało konkurs na posąg Madonny. Wedle regulaminu rzeźba miała przedstawiać całopostaciowy wizerunek Immaculaty naturalnej wielkości, zaś figura miała służyć celom religijnym. Dunikowski, który przesłał na konkurs swój projekt, zajął drugie miejsce, zaś jury w uzasadnieniu swojej oceny wypowiedziało się na jego temat w sposób następujący: robi zarazem wrażenie wielkiej Pani, świadomej swego dostojeństwa, bez żadnych cech charakteryzujących wybitnie wskazany konkursem temat („Krakowski Miesięcznik Artystyczny“, 1911, nr 10, s. 113).
Madonna, dziś uważana za jedną z najpiękniejszych rzeźb Dunikowskiego, odznacza się wyjątkową ekspresją, natomiast figura całkowicie jest pozbawiona atrybutów świętości, co nie do końca trafiło w oczekiwania jury. Autor słynnej grupy Kobiety brzemienne (1906), przedstawił odzianą w długą szatę Marię, która pochylając głowę, dotyka lewą ręką serca. Jej postać emanuje spokojem i skupieniem.
Konkursowa rzeźba była później prezentowana na Pierwszej wystawie współczesnej polskiej sztuki kościelnej im. Piotra Skargi w Krakowie, która odbyła się na przełomie roku 1911 i 1912 w krakowskim TPSP. Niestety dzieło do naszych czasów nie zachowało się. Natomiast artysta stworzył jeszcze gips, prezentujący popiersie Madonny (obecnie znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie), z którego później odlewano brązy.
Opłaty dodatkowe:
- do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)