Janina Bobińska-Paszkowska studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1904-08 w pracowni Konrada Krzyżanowskiego. Uzupełniała studia artystyczne w Wolnej Akademii w Paryżu. Od roku 1912 była członkiem TZSP. W latach 1921-24 należała do grupy "Sztuka Podhalańska". Była także członkinią "Rytmu" oraz paryskiego Societé Internationale des Artistes. Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych: w Zakopanym (1922), w warszawskiej Zachęcie (1927), w Gdyni (1929), w galeriach Warszawy (1931, 1932, 1933), w TZSP (1934), w zorganizowanej w Zachęcie przez Koło Marynistów Polskich (1935). Swoje prace pokazywała też na wystawach indywidualnych: na Salonie Jesiennym w Paryżu (1910), w Warszawie (1925), w Salonie ZZPAM (1926), w Zachęcie (1937). W roku 1938 otrzymała srebrny medal na Salonie Zachęty. Jej prace znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Gdańsku i w Krakowie. Malowała portrety, sceny rodzajowe oraz obrazy o tematyce morskiej.

Umieszczony w letnim pejzażu portret matki trzymającej na ręku dość duże dziecko o blond loczkach ubrane w nocną koszulkę.