Studiował rzeźbę w PWSSP w Poznaniu w latach 1952-58. Dyplom uzyskał w pracowni B. Wojtowicza. Wykłada rzeźbę w macierzystej uczelni. W 1960 roku rozpoczyna cykl kół i elips. Malowane początkowo w tradycyjnym formacie, z czasem wychodzą poza obręb klasycznego obrazu (Koła podwójne, 1962-1964). Powstają kompozycje kół zestawionych jedno nad drugim. Kolejnym krokiem było zaanektowanie przez obrazy rzeczywistej przestrzeni poprzez wykonanie w nich wycięć (Obrazy, 1965-1970). Artysta kontynuuje podział obrazu na części, które eksponuje w różnych zestawieniach. Z czasem obiekty autorstwa Berdyszaka lokują się na pograniczu malarstwa i rzeźby. W latach 1982-1984 powstaje cykl Fragment jako całość radykalna, charakteryzujący się dużą autonomicznością poszczególnych elementów.
W 1990 roku artysta tworzy cykl Passe-partout - składają się na niego rysunki, grafiki i instalacje, dla których punktem wyjścia jest forma zewnętrznej, pustej w środku oprawy.

111
Jan BERDYSZAK (1934 Zawory - 2014 Poznań)

LXVII 1962 r.

Technika mieszana na papierze 59 x 30,5 cm
Sygnowany l.g. - "JAN / BER / DYSZ / AK"

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Studiował rzeźbę w PWSSP w Poznaniu w latach 1952-58. Dyplom uzyskał w pracowni B. Wojtowicza. Wykłada rzeźbę w macierzystej uczelni. W 1960 roku rozpoczyna cykl kół i elips. Malowane początkowo w tradycyjnym formacie, z czasem wychodzą poza obręb klasycznego obrazu (Koła podwójne, 1962-1964). Powstają kompozycje kół zestawionych jedno nad drugim. Kolejnym krokiem było zaanektowanie przez obrazy rzeczywistej przestrzeni poprzez wykonanie w nich wycięć (Obrazy, 1965-1970). Artysta kontynuuje podział obrazu na części, które eksponuje w różnych zestawieniach. Z czasem obiekty autorstwa Berdyszaka lokują się na pograniczu malarstwa i rzeźby. W latach 1982-1984 powstaje cykl Fragment jako całość radykalna, charakteryzujący się dużą autonomicznością poszczególnych elementów.
W 1990 roku artysta tworzy cykl Passe-partout - składają się na niego rysunki, grafiki i instalacje, dla których punktem wyjścia jest forma zewnętrznej, pustej w środku oprawy.