Władysław Bakałowicz po ukończeniu nauki malarstwa w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1849-52) wyjechał w roku 1863 do Francji. Na stałe zamieszkał w Paryżu i w 1879 uzyskał obywatelstwo francuskie. Swoje obrazy, podpisywane Ladislav Bakalowicz, wystawiał na Salonach paryskich oraz w większych miastach francuskich - Lyonie, Bordeaux, Reims, Rouen, Nicei. Prezentował je również za granicą - w Brukseli, Berlinie, Wiedniu, Londynie i w Nowym Jorku. W kraju brał udział w wystawach Zachęty (1860-63, 1869, 1880, 1893-94), wystawach w Salonie Krywulta (1899, 1903) w Warszawie i TPSP w Krakowie (1869-1894). Początkowo malował sceny historyczno-rodzajowe o tematyce polskiej oraz portrety. We Francji nadal był uznanym portrecistą. Ponadto ilustrował dzieje Francji malując kameralne sceny z życia dworu. Z upodobaniem odtwarzał pałacowe wnętrza i bogate stroje, wzorując się na dawnych mistrzach holenderskich i malarstwie E. Meissoniera. Styl jego charakteryzował się maestrią w oddaniu faktury wytwornych materii, precyzyjnym rysunkiem i teatralną inscenizacją scen.