POCHODZENIE: kolekcja prywatna, Warszawa
WYSTAWIANY: oprócz wystaw opisanych nalepkami, Międzynarodowe Targi Sztuki „Glasnost i Perestrojka”, Barcelona, 1989.
Edward Dwurnik (1943 - 2018) W latach 1963-1970 studiował malarstwo i grafikę u prof. Krystyny Łady-Studnickiej w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Duży wpływ na jego twórczość wywarła wystawa Nikifora Krynickiego prezentowana w 1965 roku. Po latach stwierdził: „Nikifor był moim najważniejszym mistrzem, właściwie jedynym. (…) Do dzisiaj ilekroć wychodzę w plener lub maluję akwarelką, mam przed oczami tamtą wystawę”. Od samego niemal początku Dwurnik wprowadza do swojej sztuki wątki społeczne i polityczne. Za pomocą obrazów komentuje otaczającą go rzeczywistość. Cykle m.in. Sportowcy, Robotnicy, Warszawa, Droga na Wschód, Od grudnia do czerwca prowadzą nas przez świat polskiej rzeczywistości lat 70. do przemian społeczno-gospodarczych lat 80. i 90. Nagrodzony m.in.: Nagrodą Kulturalną „Solidarności” (1983), Nouvelle Biennale de Paris (1985), nagrodą Olimpiady Sztuki w Seulu (1988) i Nagrodą Fundacji Sztuki Współczesnej (1992). Mieszkał i tworzył w Warszawie. Prace Edwarda Dwurnika oglądać mogliśmy na licznych wystawach w Polsce i zagranicą.
W swoich obrazach na tematy polskie, obnaża Dwurnik z bezlitosną prostodusznością nasz półwsiowy, półwielkomiejski folklor, ukazuje codzienną mikrodramę społeczną z typowymi dla niej groteskowymi zagadnieniami. Ewa Kuryluk
olej, płótno, 146 x 114 cm,
sygnowany, datowany i opisany na licu: p.d.: 1984 / DWURNIK,
w polu kompozycji: LUBIĘ TĘ TRZYNASTKĘ, l.g.: Lubię tę trzynastkę,
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 1984 / E. DWURNIK. / Lubię tę trzynastkę / NR: XV – 210 – 1040, poniżej do góry nogami: 1984 / E. DWURNIK / >> LUBIĘ TĘ / TRZYNASTKĘ << / XV-210 / 1040 na blejtramie nalepki: „KOOPERACJA” / EDWARD DWURNIK / POLA DWURNIK / 15/11 – 15/11/85 / OTWARCIE / 5/11/1985 godzina 18 / awy czynne poniedziałek, środa, czwartek 15 d/ wtorek, piątek 12 do 15 / Pracownia Dziekanka / ul. Warszawa, ul. Krakowskie Przedm. 56, tel. 26-40; GALERIA SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ / w Ostrowie Wielkopolskim / ul. Raszkowska 1 tel. 640 – 50 / 14.04 – 11.05.1989; BIURO WYSTAW ARTYSTYCZNYCH / RYNEK WIELKI 14 / 3 22-400 ZAMOŚĆ / TELEFON 2688 • NR KONTA: NBP O / W / ZAMOŚĆ 25006-3085-225; BWA BIURO WYSTAW ARTSYTYCZNYCH W TORUNIU / NAZWA WYSTAWY 5.09.-29.09.'98.; nalepka z domu aukcyjnego Agra Art
POCHODZENIE: kolekcja prywatna, Warszawa
WYSTAWIANY: oprócz wystaw opisanych nalepkami, Międzynarodowe Targi Sztuki „Glasnost i Perestrojka”, Barcelona, 1989.
Edward Dwurnik (1943 - 2018) W latach 1963-1970 studiował malarstwo i grafikę u prof. Krystyny Łady-Studnickiej w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Duży wpływ na jego twórczość wywarła wystawa Nikifora Krynickiego prezentowana w 1965 roku. Po latach stwierdził: „Nikifor był moim najważniejszym mistrzem, właściwie jedynym. (…) Do dzisiaj ilekroć wychodzę w plener lub maluję akwarelką, mam przed oczami tamtą wystawę”. Od samego niemal początku Dwurnik wprowadza do swojej sztuki wątki społeczne i polityczne. Za pomocą obrazów komentuje otaczającą go rzeczywistość. Cykle m.in. Sportowcy, Robotnicy, Warszawa, Droga na Wschód, Od grudnia do czerwca prowadzą nas przez świat polskiej rzeczywistości lat 70. do przemian społeczno-gospodarczych lat 80. i 90. Nagrodzony m.in.: Nagrodą Kulturalną „Solidarności” (1983), Nouvelle Biennale de Paris (1985), nagrodą Olimpiady Sztuki w Seulu (1988) i Nagrodą Fundacji Sztuki Współczesnej (1992). Mieszkał i tworzył w Warszawie. Prace Edwarda Dwurnika oglądać mogliśmy na licznych wystawach w Polsce i zagranicą.
W swoich obrazach na tematy polskie, obnaża Dwurnik z bezlitosną prostodusznością nasz półwsiowy, półwielkomiejski folklor, ukazuje codzienną mikrodramę społeczną z typowymi dla niej groteskowymi zagadnieniami. Ewa Kuryluk