Filozof, matematyk, teoretyk sztuki, malarz. W latach 1902-1905 studiował matematykę i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1906 r. otrzymał tytuł doktora filozofii. Studia w tym zakresie kontynuował w Getyndze (1908-1909). Malarstwa uczył się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni J. Mehoffera (ok. 1903-1904). Za namową Z. Pronaszki stał się jednym ze współzałożycieli grupy Formistów w 1917 r. Debiutował na pierwszej wystawie ugrupowania. Malował portrety, akty, kompozycje figuralne, krajobrazy, które charakteryzowały się przemyślaną budową oraz zgeometryzowanymi formami. Do często podejmowanych przez malarza tematów należały taniec i pojedynek. Te motywy umożliwiały malowanie dynamicznych układów z zastosowaniem przestrzennego symultanizmu. Artysta wystawiał także z grupą "Nowa Generacja" we Lwowie i Grupą Artystów Nowoczesnych w Warszawie.