Wykształcony w całkowicie odmiennej dziedzinie niespodziewanie odkrył swoją własną drogę artystyczną. Po latach wysiłków i samokształcenia, osiągnął sukces, tworząc własny styl. Jego prace mogą być kojarzone z symbolizmem. Głęboki respekt dla artystycznego procesu twórczego wynika z potrzeby pokonywania przeszkód natury materialnej (niekonwencjonalny warsztat) i cierpliwości potrzebnych do osiągnięcia upragnionych efektów technicznych i estetycznych.
Prace Mariusza Zdybały można było oglądać na wystawach w Warszawie, Gdańsku, Berlinie, Doesburgu w Holandii, czy Cannes, gdzie otrzymał prestiżową nagrodę "Złota Paleta" w międzynarodowym konkursie malarstwa. W jego twórczości dominują kobiety - wszystkie typy - zarówno perwersyjne lub wyidealizowane jak i femme fatale. Są tajemnicze i niespokojne. Hilton Kramer nazwał sztukę secesyjną, do której wydawałoby się artysta nawiązuje, "stylem erotycznym". Na posągach i wazonach, obrazach i rytach, widnieją nagie kobiety, omdlewające, przeciągające się oraz przybierające najbardziej wyzywające pozy. Tematyka erotyczna pojawia się w wielu dziełach Rodina, młodego Picassa, młodego Muncha, Klimta, Somowa, Pierre Roche. Ten utrwalił amerykańską tancerkę Loie Fuller, żyjącą w latach 1862-1928, robiąc posążek brązowy. Loie Fuller w 1893 podbiła Paryż swym występem w Folies BergÝre spektaklem "Taniec Ognia". Będąc uosobieniem tańca wyzwolonego, zmysłowego, korzystając z możliwości, jakie daje światło i materiał, stała się kobietą często przedstawianą nie tylko przez artystów rangi Henri de Toulouse-Lautrec`a, Auguste Rodin`a, czy Jules Chéret`a.
Taką właśnie maluje ją też Mariusz Zdybał w prezentowanej pracy. Loie Fuller, ubrana w atłasy koloru czerwieni i zieleni wydaje sie być nieziemskim objawieniem kobiecości.