Włodzimierz Nałęcz studiował w akademii petersburskiej w latach 1885- 1893. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym pod kierunkiem m.in. Iwana Ajwazowskiego. Przypuszczalnie w roku 1891 odbył pierwszą podróż artystyczną na Krym. Rok pó¼niej jako stypendysta ministerstwa oświaty został wysłany za granicę w celu zapoznania się z metodami nauczania rysunku. Zwiedził wówczas Belgię, Norwegię, Szwecję, Anglię, Niemcy. Ze swych podróży wracał z bogatymi zbiorami studiów i obrazów, które w akademii
nagradzano medalami. Po ukończeniu studiów z tytułem "kłassnyj chudożnik" III stopnia i z małym srebrnym medalem, osiedlił się w Paryżu, skąd wyruszał w liczne wyprawy artystyczne. W 1896 roku odwiedził Tatry, powstały wówczas serie szkiców przygotowawczych do "Panoramy Tatr" - przedsięwzięcia artystycznego, przy którym Nałęcz współpracował ze Stanisławem Janowskim, Antonim Piotrkowskim i Teodorem Axentowiczem. W 1899 roku zamieszkał w Żytomierzu, a siedem lat pó¼niej przeniósł się do Warszawy. Od roku 1909 coraz częściej w jego obrazach pojawia się wybrzeże Bałtyku. Jego twórczość została zdominowana przez tematykę marynistyczną. Artysta wybudował koło Rozewia willę "Nałęczówka". Spędzał tam letnie miesiące, malował i organizował kursy pejzażu morskiego. Zorganizował Koło Marynistów Polskich, które działało w ramach Polskiego Towarzystwa Artystycznego. Nałęcz w swej twórczości skupił się wyłącznie na pejzażu, kompozycje figuralne występowały tylko sporadycznie. Ulubionymi motywami był widok gór i morza północnej części Europy oraz pejzaże z terenów Polski i Morza Bałtyckiego. Posługiwał się techniką olejną, akwarelą, temperą oraz pastelami Rafaellego. Swoje prace bardzo często prezentował na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie oraz w wielu miastach Polski, a pod koniec XIX w. m.in. w Petersburgu, Paryżu, Moskwie, Londynie, Wiedniu, Kijowie. Znaczna część obrazów uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Ocalałe można podziwiać w wielu polskich muzeach, poza tym w Litewskim Muzeum Sztuki w Wilnie, Lwowskiej Galerii Obrazów, Muzeum Krajoznawczym w Winnicy i Żytomierzu (Ukraina).
Olej, płótno;
67,7 x 87,8 cm
Sygnowany l.d.: 1920 oraz p.d.: Włodz. Nałęcz
Na odwrocie nalepka: ZBIOROWA WYSTAWA DZIEŁ WŁODZIMIERZA NAŁĘCZA |Łodzie Wielkiej wsi | RODZAJ WYKONANIA olejny CENA 800 | Włodzimierz Nałęcz
Włodzimierz Nałęcz studiował w akademii petersburskiej w latach 1885- 1893. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym pod kierunkiem m.in. Iwana Ajwazowskiego. Przypuszczalnie w roku 1891 odbył pierwszą podróż artystyczną na Krym. Rok pó¼niej jako stypendysta ministerstwa oświaty został wysłany za granicę w celu zapoznania się z metodami nauczania rysunku. Zwiedził wówczas Belgię, Norwegię, Szwecję, Anglię, Niemcy. Ze swych podróży wracał z bogatymi zbiorami studiów i obrazów, które w akademii
nagradzano medalami. Po ukończeniu studiów z tytułem "kłassnyj chudożnik" III stopnia i z małym srebrnym medalem, osiedlił się w Paryżu, skąd wyruszał w liczne wyprawy artystyczne. W 1896 roku odwiedził Tatry, powstały wówczas serie szkiców przygotowawczych do "Panoramy Tatr" - przedsięwzięcia artystycznego, przy którym Nałęcz współpracował ze Stanisławem Janowskim, Antonim Piotrkowskim i Teodorem Axentowiczem. W 1899 roku zamieszkał w Żytomierzu, a siedem lat pó¼niej przeniósł się do Warszawy. Od roku 1909 coraz częściej w jego obrazach pojawia się wybrzeże Bałtyku. Jego twórczość została zdominowana przez tematykę marynistyczną. Artysta wybudował koło Rozewia willę "Nałęczówka". Spędzał tam letnie miesiące, malował i organizował kursy pejzażu morskiego. Zorganizował Koło Marynistów Polskich, które działało w ramach Polskiego Towarzystwa Artystycznego. Nałęcz w swej twórczości skupił się wyłącznie na pejzażu, kompozycje figuralne występowały tylko sporadycznie. Ulubionymi motywami był widok gór i morza północnej części Europy oraz pejzaże z terenów Polski i Morza Bałtyckiego. Posługiwał się techniką olejną, akwarelą, temperą oraz pastelami Rafaellego. Swoje prace bardzo często prezentował na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie oraz w wielu miastach Polski, a pod koniec XIX w. m.in. w Petersburgu, Paryżu, Moskwie, Londynie, Wiedniu, Kijowie. Znaczna część obrazów uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Ocalałe można podziwiać w wielu polskich muzeach, poza tym w Litewskim Muzeum Sztuki w Wilnie, Lwowskiej Galerii Obrazów, Muzeum Krajoznawczym w Winnicy i Żytomierzu (Ukraina).