Otton Edward Borzemski był aktywnym uczestnikiem życia artystycznego w przedwojennej Polsce. Zadebiutował na wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie 30 pa¼dziernika 1926 roku, rok pó¼niej 30 grudnia 1927 roku dzieła malarza zostały zakupione wraz z obrazami innych artystów przez Zachętę, celem rozlosowania ich między jej członków. W marcu 1929 roku miała miejsce w Zachęcie indywidualna prezentacja prac artysty. W tych latach, do 1930 roku, mieszkał w Warszawie. W latach 1931-1937 działał we Lwowie, gdzie jego prace prezentowane były na wystawie zbiorowej w TPSP w pa¼dzierniku 1928 roku. Po okresie lwowskim przeniósł się do Włoch koło Warszawy, a od 1938 roku ponownie pojawił się w Warszawie. Jego obrazy pojawiają się sporadycznie na polskich aukcjach dzieł sztuki. Najczęściej są to pejzaże, malowane szerokimi śmiałymi pociągnięciami pędzla żywymi, intensywnymi barwami. W prezentowanym dziele artysty na spokojnej i gładkiej jak lustro tafli wody kołyszą się w pogodny letni dzień dwie rybackie łodzie. Napis JAST na burcie jednej z nich pozwala zgadywać, że artysta uwiecznił w obrazie scenę z rybackiej przystani w Jastarni na Półwyspie Helskim. Omawiany pejzaż budzi poetyckie skojarzenia nasuwając na myśl dwóch wędrowców odpoczywających przed podróżą w nieznane, gdzie cisza i spokój letniego popołudnia w każdej chwili może przemienić się w trwogę sztormu.