Studia odbył w Monachium pod kierunkiem Stanisława Grocholskiego i Antona Ažbégo oraz w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po swoim mistrzu Janie Stanisławskim, artysta odziedziczył umiejętność budowania nastrojowych pejzaży za pomocą szerokiej plamy barwnej o lśniącym i żywym tonie, która widoczna jest w prezentowanym obrazie. Artysta znany jest głównie jako twórca nastrojowych nokturnów krakowskich, jak np.: "Kościół śś. Piotra i Pawła", a także widoków podkrakowskich wsi np.: "Zagroda wiejska". Na twórczość Szczyglińskiego duży wpływ mieli także pozostali jego profesorowie Szkoły Sztuk Pięknych jak Teodor Axentowicz i Leon Wyczółkowski, a przede wszystkim Jacek Malczewski, któremu malarz zawdzięcza zainteresowanie tematami alegorycznymi i mitologicznymi.
Usytuowanie łodzi przedstawionych na obrazie sugeruje niezwykle przemyślaną kompozycję, którą zaplanował artysta. Kolorystyka kadłubów, cień kładący się obok na wodzie, jasna jej barwa niezmąconej niczym gładkiej tafli oraz różnorodność barwy w partiach, gdzie rozbija się falami na skraju zatoki, świadczą o wyrafinowanej grze malarza-kolorysty. Drugą płaszczyznę obrazu stanowią piony masztów, poziomy relingów, horyzontu, brył łodzi i bomów, na których rozpięte zostały niewielkie namioty. To kompozycja z podłożem konstruktywistycznym, gdzie niezwykle ważną rolę spełniają kierunki. W tym miejscu dochodzimy do trzeciej płaszczyzny znaczeniowej obrazu Szczyglińskiego. Kierunki bowiem nasuwają sugestię dynamiki. W tym wypadku jednak nie zdominuje ona całości przedstawienia. Łodzie stoją w ciszy spokojnej zatoczki. Całość wywołuje wrażenie spokoju i kontemplacyjnej wręcz nieobecności.