Krystyna Golus-Możejko, malarka, córka malarza Jana Golusa. Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. Począwszy od ukończenia nauki, żywo uczestniczyła w życiu artystycznym kraju. Brała udział w wystawach organizowanych przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Warszawie, Galerię Sztuki Zachęta, w Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa w Sopocie (1967), Wystawie Młodych w Warszawie, za którą otrzymała Nagrodę Rady Narodowej, Wystawie Okręgu Warszawskiego w Gdańsku, Wystawie "Człowiek XX wieku" w Galerii Sztuki Współczesnej, Wystawie "Warszawa w sztuce". W latach osiemdziesiątych brała udział w wystawach sztuki niezależnej, m.in. "Pieta polska" w Mistrzejowicach (1986), oraz w Poznaniu, gdzie została wyróżniona. Prace prezentowane były również na wystawach indywidualnych w Yorku (1967), w Galerii Sztuki Współczesnej w Warszawie (1970) oraz w galeriach prywatnych. Stale uczestniczy w plenerach malarskich. Tworzy obrazy olejne, gwasze, rysuje. W swoich pracach stara się oddać swój osobisty stosunek do otaczającej natury, uchwycić tą tajemnicę, która jest jej duszą.

Obraz powstał w czasie pleneru w miejscowości Borzychy nad Liwcem. W różnorodnych odcieniach sieny i ochry rozpościera się krajobraz ograniczony zielenią ściany lasu, nad którą zawisło niebo. Niebieska wstążka wody biegnie przez sam środek kompozycji. Nad nią unosi się mały kolorowy ptak polny. Obraz malowany jest fakturowo, grubo nakładaną farbą, pewnymi pociągnięciami pędzla, który wydaje się z pieszczotą zachwytu pejzażem gładził powierzchnię.