Wytwórnia fajansów w Pacykowie pod Stanisławowem została założona w roku 1912 przez Aleksandra Rogala-Lewickiego, właściciela firmy o kilkudziesięcioletniej tradycji, "Kazimierz Lewicki we Lwowie", prowadzącej sprzedaż porcelany i fajansu. Pierwotna nazwa wytwórni brzmiała: "Pierwsza Galicyjska Fabryka Artystycznych Fajansów i Terracotty Pacyków a. / St". Powszechnie jednak funkcjonowała nazwa: "Polska Fabryka Fajansów w Pacykowie" pod Stanisławowem. Udany debiut na Targach w Lipsku (1913) otworzył przed firmą rynki europejskie. W tym samym roku firma otrzymała złoty medal na wystawie we Lwowie, gdzie chwalono bardzo dobry materiał i wykonanie techniczne oraz "smak artystyczny" wyrobów. Firma działała do roku 1939. Produkowano w niej popiersia postaci historycznych, figurki dzieci i zwierząt, scenki rodzajowe, lampy, donice, cache-pôt, postumenty, przy czym krytycy oceniali wyżej wyroby wykonane w pierwszych latach istnienia wytwórni. Okres świetnej koniunktury przerwał wybuch I wojny światowej. Po zawierusze wojennej fabryka została odbudowana, jednak długo borykała się z wieloma trudnościami. Sytuacja zdecydowanie polepszyła się, gdy w roku 1924 stanowisko dyrektora objął Austriak, Wilhelm Tomasch, rzeźbiarz-ceramik, wcześniej związany z wiedeńską wytwórnią Goldscheidera. Jego wymagania estetyczne nadały wyrobom pacykowskim indywidualny wyraz. Wyroby fabryki cieszyły się ogromnym zainteresowaniem w kraju i za granicą. W okresie 1912-1914 dyrektorem technicznym i artystycznym fabryki był Stanisław Czapek (ur. 1874 Jicin-?), bardzo utalentowany artysta rzeźbiarz. Czapek był absolwentem wiedeńskiej Akademii, ponadto posiadał doświadczenie zdobyte na stanowisku kierownika jednej z tamtejszych wytwórni fajansu i terrakoty. Tak fachowe kierownictwo w krótkim czasie zaowocowało produkcją o wysokim poziomie artystycznym i technicznym.