„Wychowanek akademii monachijskiej – doceniający walory podróży artystycznych, kiedy zmienność klimatu i przyrody pobudza dar obserwacji i uwrażliwia na rzeczywistość – tworzył w czasach, gdy świat miał już za sobą największe rewolucje artystyczne i przemiany w malarstwie. Skorzystał z nich o tyle, o ile pozwalały mu uniknąć gorsetu i nieco rozluźnić materię malarską. Z nowinek artystycznych II poł. XIX w. przyswoił dwie cenne lekcje: że „czysty”, pozbawiony sztafażu pejzaż jest równouprawnionym gatunkiem malarstwa oraz że nie sposób oddać prawdy o przyrodzie rezygnując z pracy w plenerze, a przynajmniej nie poprzedzając wystudiowanych kompozycji szkicami i studiami z natury.” „Ku morzu z biegiem rzek. Michał Gorstkin Wywiórski”, katalog III wystawy z cyklu „Polscy artyści o morzu”, Gdańsk 2005, s. 9.

„… malarstwo M. G. Wywiórskiego to wypadkowa dokładnej obserwacji, sprawności warsztatowej, wypracowanych rozwiązań formalnych i salonowej elegancji. (…) Wywiórski był zdecydowanie malarzem naturalistą, który jedynie od czasu do czasu pozwalał sobie na eksperymenty formalne. Był zdyscyplinowany, nie improwizował. (…) Przyrodę darzył szacunkiem. Kolorem posługiwał się ze znawstwem i smakiem, unikał kontrastów.” „Ku morzu z biegiem rzek. Michał Gorstkin Wywiórski”, katalog III wystawy z cyklu „Polscy artyści o morzu”, Gdańsk 2005, s. 14.

23
Michał GORSTKIN-WYWIÓRSKI (1861 Warszawa - 1926 Berlin)

Leśniczówka w śniegu, 1906 r.

olej, płótno, 60,5 × 80,5 cm
sygn. i dat. p. d.: „M. G. Wywiórski/1906”

Zobacz katalog

Sopocki Dom Aukcyjny

Aukcja Dzieł Sztuki

23.11.2024

16:00

Cena wywoławcza: 64 000 zł
Estymacja: 80 000 - 120 000 zł
Zaloguj się, aby wysłać zgłoszenie

„Wychowanek akademii monachijskiej – doceniający walory podróży artystycznych, kiedy zmienność klimatu i przyrody pobudza dar obserwacji i uwrażliwia na rzeczywistość – tworzył w czasach, gdy świat miał już za sobą największe rewolucje artystyczne i przemiany w malarstwie. Skorzystał z nich o tyle, o ile pozwalały mu uniknąć gorsetu i nieco rozluźnić materię malarską. Z nowinek artystycznych II poł. XIX w. przyswoił dwie cenne lekcje: że „czysty”, pozbawiony sztafażu pejzaż jest równouprawnionym gatunkiem malarstwa oraz że nie sposób oddać prawdy o przyrodzie rezygnując z pracy w plenerze, a przynajmniej nie poprzedzając wystudiowanych kompozycji szkicami i studiami z natury.” „Ku morzu z biegiem rzek. Michał Gorstkin Wywiórski”, katalog III wystawy z cyklu „Polscy artyści o morzu”, Gdańsk 2005, s. 9.

„… malarstwo M. G. Wywiórskiego to wypadkowa dokładnej obserwacji, sprawności warsztatowej, wypracowanych rozwiązań formalnych i salonowej elegancji. (…) Wywiórski był zdecydowanie malarzem naturalistą, który jedynie od czasu do czasu pozwalał sobie na eksperymenty formalne. Był zdyscyplinowany, nie improwizował. (…) Przyrodę darzył szacunkiem. Kolorem posługiwał się ze znawstwem i smakiem, unikał kontrastów.” „Ku morzu z biegiem rzek. Michał Gorstkin Wywiórski”, katalog III wystawy z cyklu „Polscy artyści o morzu”, Gdańsk 2005, s. 14.