W twórczości Władysława Bakałowicza, ucznia warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, od 1863 roku działającego w Paryżu spotykamy we wczesnym okresie polskie tematy historyczne ("Zygmunt i Barbara", " Karol Radziwiłł przyjmujący konfederatów barskich") zastąpione historycznymi kompozycjami z francuskiego dworu XVI i XVII wieku ("Epizod z nocy Św. Bartłomieja"). Akademickie obrazy Bakałowicza, precyzyjnie rysowane nawiązywały do malarstwa holenderskiego XVII wieku i twórczości Ernesta Meissoniera, teatralizowaną wystawą, umiejętnością oddania faktur materiałów ( "Uczta z czasów Odrodzenia", 1840). Malował także salonowe portrety o równie bogatej oprawie ( portrety Bronisława i Józefiny Amszyńskich, 1882). "Lektura" to rzadka w jego twórczości kompozycja buduarowa, będąca w istocie zawoalowanym aktem. Artysta swoje obrazy sygnował często francuską wersją imienia "Ladislas" lub jego pierwszą literą.