W 1923 roku ukończył studia na Wydziale Sztuk Zdobniczych w Szkole Przemysłowej w Krakowie. Od tego momentu działał w kręgu awangardowego pisma "Zwrotnica", redagowanego przez Tadeusza Peipera. W tym czasie wykonywał nie zachowane już prace nazwane przez Peipera "fotoformią". Były to kompozycje z różnorodnych przedmiotów zarejestrowane za pomocą fotografii, co może wykazywać wpływy koncepcji Man Raya, a także Marcela Duchampa. Od 1926 roku odpowiadał za szatę graficzną "Zwrotnicy", a także w stylu konstruktywistycznym projektował układy typograficzne książek. Z 1924 roku zachowały się jego rysunki wywodzące się z tradycji formizmu polskiego. W 1926 roku na pierwszej wystawie grupy "Praesens" przedstawił osiem abstrakcyjnych prac z lat 1924-26, które świadczą o jego oryginalnych poszukiwaniach na kanwie konstruktywizmu polskiego. Od 1928 roku podjął współpracę z koncernem "Ilustrowanego Kuriera Codziennego" (IKC) - w tygodnikach "Na szerokim świecie" i w "Światowidzie" zamieszczał fotomontaże, które mieszczą się między konstruktywistyczną stylizacją (elementy pozafotograficzne wykonane były z doklejonego kolorowego papieru) a groteską inspirowaną surrealizmem i "nową fotografią". Wykorzystywał cytaty ważnych modernistycznych fotografii i filmów, co jest wyjątkowe nie tylko z punktu konstruktywizmu polskiego, ale i ówczesnej europejskiej twórczości modernistycznej. Programowo rezygnowała ona w fotografii z kategorii cytatu, gdyż mogło prowadzić to do eklektyzmu i było w sprzeczności z poglądami na temat linearności rozwoju sztuki. Prezentowane prace przedstawiają cztery postacie z krakowskich legend: Pana Twardowskiego, Wandę, Smoka Wawelskiego oraz Lajkonika.