W swej twórczości Jan Lebenstein często sięgał do mitologii, unikając jednak ujęć ilustratorskich. Wybierał raczej typy postaci - w jego „bestiarium“ często pojawiają się fauny, Minotaur i podobne figury. Rzadziej tworzył konkretne wyobrażenia scen mitologicznych. Leda z łabędziem, scena używana w sztuce od wieków do pseudonimowania aktu seksualnego, w ujęciu Lebensteina jest z jednej strony „klasyczna“, tj. odpowiada znanym ze sztuki światowej kompozycjom na ten temat, z drugiej zaś strony - zindywidualizowana, bowiem twarz Ledy jest wyraźnie odmienna od „typu“ jego kobiet, jest portretem.