Do pracy dołączona ekspertyza Małgorzaty Paluch-Cybulskiej.
Urodzony w 1915 roku w Wielopolu Skrzyńskim, zmarł w 1990 roku w Krakowie. Kantor studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1934-39, gdzie jego nauczycielem był m.in. Karol Frycz, malarz i scenograf. Przez całe niemal życie próbował łączyć różne rodzaje aktywności: był animatorem życia artystycznego, teoretykiem sztuki i praktykiem, w tym malarzem (m.in. pasjonatem i promotorem taszyzmu) i jednym z pierwszych w Polsce twórców happeningu, przede wszystkim zaś był człowiekiem teatru: autorem, reżyserem, scenografem, aktorem. Największym osiągnięciem Kantora był teatr "Cricot 2". Tuż po II wojnie światowej współtworzył Grupę Młodych Plastyków (1945), a następnie, w okresie "odwilży", przyczynił się do reaktywowania przedwojennej Grupy Krakowskiej (1957). Z jego inicjatywy powstała również Galeria Krzysztofory, jedna z pierwszych powojennych galerii prezentujących sztukę aktualną. Był też żywo zaangażowany w organizację I Wystawy Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948).
„Le Reflet / Odbicie”, do spektaklu „Niech sczezną artyści” (1985)
pastel, flamaster, długopis na papierze , wymiary: (w świetle passe-partout): 23 x 16 cm, datowanie na podstawie analizy treści rysunku: 1985)
Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacjiDo pracy dołączona ekspertyza Małgorzaty Paluch-Cybulskiej.
Urodzony w 1915 roku w Wielopolu Skrzyńskim, zmarł w 1990 roku w Krakowie. Kantor studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1934-39, gdzie jego nauczycielem był m.in. Karol Frycz, malarz i scenograf. Przez całe niemal życie próbował łączyć różne rodzaje aktywności: był animatorem życia artystycznego, teoretykiem sztuki i praktykiem, w tym malarzem (m.in. pasjonatem i promotorem taszyzmu) i jednym z pierwszych w Polsce twórców happeningu, przede wszystkim zaś był człowiekiem teatru: autorem, reżyserem, scenografem, aktorem. Największym osiągnięciem Kantora był teatr "Cricot 2". Tuż po II wojnie światowej współtworzył Grupę Młodych Plastyków (1945), a następnie, w okresie "odwilży", przyczynił się do reaktywowania przedwojennej Grupy Krakowskiej (1957). Z jego inicjatywy powstała również Galeria Krzysztofory, jedna z pierwszych powojennych galerii prezentujących sztukę aktualną. Był też żywo zaangażowany w organizację I Wystawy Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948).