Teka drzeworytów ludowych dawnych zebranych i wydanych przez ... Warszawa 1921. Odbite ręcznie przez Władysława Łazarskiego (Biblioteka Zawodowa Graficzna nr 1), 31 drzeworytów (w tym dwa podwójne); 44,0x33,4 (całość).
Podstawowe źródło wiedzy na temat polskiego drzeworytu ludowego. Odbite w 62 numerowanych egzemplarzach z oryginalnych klocków (tworzonych w końcu XVIIIw. i I połowie XIX w. przez twórców ludowych), na XIX-wiecznym papierze. Całość liczyła 66 grafik (24 klocków pochodziło z Płazowa w południowej Polsce, 42 ze Żmudzi), częściowo były one ręcznie kolorowane – tylko wtedy, gdy istniały wiarygodne przekazy dotyczące pierwotnego wyglądu sztychów. Drzeworyty te pierwotnie pełniły zarówno funkcje estetyczne (jako dekoracja domów), jak i dewocyjne – stąd przedstawiają wyłącznie tematy sakralne (przede wszystkim wizerunki Matki Boskiej, a także świętych patronów – Mikołaja, Floriana, Franciszka i innych). Teka Łazarskiego przyczyniła się do wzrostu zainteresowania problemami sztuki ludowej, a także wywarła wpływ na rozwój polskiej grafiki okresu międzywojennego (korzystał z niej m.in. Wł. Skoczylas przy tworzeniu w 1934 r. pracy " Drzeworyt ludowy w Polsce"). Zygmunt Łazarski (1885-1943) – bibliofil, drukarz, grafik, członek-założyciel i bardzo aktywny działacz Towarzystwa Bibliofilów Polskich w Warszawie. Nadzwyczajna rzadkość (już przed 1939 r. W. Skoczylas pisał o Tece jako o dziele niedostępnym – z powodu bardzo małego nakładu). Obecnie żadna z bibliotek nie posiada kompletu. Także duża część klocków uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Oryginalne, XIX-wieczne odbitki nie zachowały się do naszych czasów z powodu swoich funkcji "użytkowych" (bez osłony były bezpośrednio naklejane na ściany wiejskich chałup). Liczne naddarcia, zaplamienia, nadpalenia.