Rozpoczął edukację artystyczną w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. W 1914 roku wstąpił do Legionów. W następnym roku został ciężko ranny w bitwie pod Pakosławiem. W czasie rekonwalescencji w Moskwie, kontynuował naukę w Szkole Rysunku Fiodora Rerberga. W 1918 roku rozpoczął naukę malarstwa w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowniach St. Lentza i M. Kotarbińskiego. W 1920 roku w stopniu kaprala kawalerii wziął udział w bitwie warszawskiej. W latach 1920-1925 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u J. Malczewskiego, Ig. Pieńkowskiego, W. Weissa. Po studiach powrócił do rodzinnej Policzny. W 1928 roku na zaproszenie baronów Kronenbergów przeprowadził się do Włocławka. Tu w latach międzywojennych malował polichromie w katedrze i kościele OO. Franciszkanów, portrety dostojników kościelnych, obrazy religijne a także ulubione konie w stadninach i na poligonie 14. Pułku Piechoty. W czasie okupacji artysta pracował jako kamieniarz i malarz. Szkicował ważne wydarzenia, które później posłużyły mu do obrazów ilustrujących II wojnę światową. W 1945 roku wziął udział w pierwszej po wojnie wystawie plastyki we Włocławku. Od 1952 roku należał do Grupy Kujawskiej. Malował tematy religijne, portrety, sceny rodzajowe, batalistyczne, pejzaże, martwe natury w konwencji realistycznej. W twórczości artysty, który był kawalerzystą, często pojawiają się konie. W ostatnim okresie twórczości skupił się przede wszystkim na obrazach batalistycznych - scenach z dawnej i najnowszej historii. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych. Miał też wystawy indywidualne we Włocławku i w Warszawie. W trzydziestą rocznicę śmierci artysty została otwarta w Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku retrospektywna wystawa pt. Jan Stępień (1895-1976) - malarz wszechstronny.