W malarstwie Barbary Wroniszewskiej silnie manifestuje się potrzeba artystycznej wolności. Ekspresyjne, soczyste od barw kompozycje przenoszą widza w przestrzeń, w której na próżno szukać ograniczonego horyzontu. Od do, góra dół w wyobraźni artystki nie istnieje. Schematy dążące do klasyfikowania, porządkowania, a co więcej - narzucania pewnego jedynie słusznego wzorca - nie mają racji bytu. Barbara Wroniszewska niezwykle ceni sobie to prawo do artystycznego indywidualnego wyrazu swoich emocji, przeżyć czy sposobu postrzegania świata i relacji międzyludzkich.
Na obrazach artystki często na wskroś abstrakcyjnych, organiczność materii wyrażona pulsująca siecią linii, rozlanymi plamami kolorów (nieraz w odważnych zestawieniach) nie pozwala odbiorcy na obojętność.
Emocje wylane na płótno uformowane w sposób zdradzający wyjątkową warsztatową sprawności i talent autorki pozwalają na szeroki wachlarz interpretacji. Z jednej strony metaforyczne przedstawienia mogą pretendować do rangi uniwersalnego języka przekazu, z drugiej, dzięki abstrakcyjnej formie są otwarte na skojarzenia i emocje odbiorcy. Co więcej artystka nie odcina się od rzeczywistości tu i teraz, bazując jedynie na wytworach swojej wyobraźni. Bliskie są jej dysonanse i sprzeczności współczesnego świata, napięcia w kontaktach interpersonalnych, dostrzega spękania w fundamentach społecznego porządku. Zdają się one jednak nie budzić jej przerażenia wręcz przeciwnie - uwypuklają organiczność, żywotność świata i człowieka. Barbara Wroniszewska pozostałej optymistka wierząca w dobro i mądrość życia jako takiego. Jej obrazy, grafiki, projekty artystyczne wyrosły na dwóch wymienianych przez nią samą filarach: prawdzie i wolności, są ważnym głosem w przestrzeni sztuki.
Dagmara Tomczyk