Obrazy, których idea bliska była kompozycji Łącko pokazano na początku 1970 roku w krakowskiej Galerii Arkady. We wprowadzeniu do wystawy Jacek Sempoliński napisał:
"...wystawa dotyczy jednego zasadniczego "tematu". Tematem tym jest światło: światło w pejzażu i wśród przedmiotów, światło, które nie tylko dematerializuje poszczególne elementy ale niejako i samą przestrzeń, którą one komponują. Światło to, a nie przedmioty, jest najbardziej materialnym i uchwytnym "znakiem" na obrazie, ono wysuwa się na pierwszy plan, komponuje i rytmizuje płótno. Poprzez jego fizyczną obecność ma jednak przezierać konkretna przedmiotowa rzeczywistość. W tym wypadku jest to rzeczywistość pejzażu..."