Andrea Bianconi, młody twórca z północnych Włoch, uczeń Vica Calabro. Zajmuje się malarstwem i grafiką. Inspiracje czerpie z kubizmu, ekspresjonizmu, malarstwa Otto Dixa i George Grosza. Jego prace utrzymane są najczęściej w pastelowo-szarej tonacji.
Folla znaczy po włosku ścisk, tłok. Artysta w przygaszonych, ciemnych barwach złamanych jedynie kilkoma plamami różu oddał przytłaczająca atmosferę anonimowego tłumu. Stłoczone ciasno ludzkie, twarze o prymitywizowanych formach z otwartymi w niemym krzyku ustami, odsyłają do prac takich ekspresjonistów jak Edward Munch i James Ensor. Obraz dotyka problemów współczesności, szczególnie zaś mówi o wyobcowaniu i samotności człowieka.