Uczeń J. Stanisławskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1895-1900), przedstawiciel krakowskiej szkoły pejzażu. Po ukończeniu studiów otrzymał dwukrotnie stypendium na kontynuowanie nauki w Paryżu (1901-1903). Od 1919 r. kierował katedrą pejzażu w ASP w Krakowie. Należał do T.A.P. "Sztuka", Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana" i wiedeńskiej "Secesji". Kamocki był szczególnie wrażliwy na piękno rodzimej przyrody. Ulubionymi tematami artysty były wiejskie krajobrazy z motywami łanów zbóż, snopków, drewnianych kościółków i dworków. Malował szerokimi pociągnięciami pędzla.