Naukę malarstwa rozpoczął w 1915 r. w Berdiańsku. Studiował w latach 1923-27 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Tadeusza Pruszkowskiego i Władysława Skoczylasa. W 1930 r. przebywał we Włoszech. Był jednym z założycieli Bractwa św. Łukasza. W latach 1933-1939 profesor warszawskiej SSP. W okresie wojennym przebywał w Warszawie, w 1944 r. wywieziony do Buchenwaldu. Po wojnie zamieszkał w Krakowie, od 1947 r. w Warszawie. Malował sceny historyczne, obrazy o tematyce rodzajowej, ze współczesności, typy charakterystyczne, reprezentacyjne portrety. Artysta opanował warsztat realisty posługując się precyzyjnym rysunkiem i wyrazistym modelunkiem walorowym. W latach 1930. zaczął silniej nawiązywać do stylistycznych konwencji renesansu. Stosował gładką fakturę i zharmonizowane układy nasyconych barw. W swym powojennym malarstwie artysta wzbogacił spektrum barw; rozszerzył też zakres tematyczny swej twórczości. Malował martwe natury, portrety, sceny rodzajowe i pejzaże.