Reprodukowany w: Chris Sztyber, Mój drugi świat / My Second World / Kolekcja Malarstwa Polskiego / The Polish Painting Collection, Kielce [b.r.], s. 242.
Rok 1948, na który datowany jest oferowany obraz, można uznać za przełomowy w twórczości Andrzeja Wróblewskiego. Wtedy to, mając zaledwie 21 lat ukończył on historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiując jednocześnie na Wydziale Malarstwa w krakowskiej ASP u m. in. Hanny Rudzkiej - Cybisowej czy Zbigniewa Pronaszko - czołowych polskich kolorystów. W duchu tego to właśnie kierunku powstawały pierwsze prace malarskie Wróblewskiego, jednak około roku 1948 w podejściu młodego artysty do malarstwa pojawiła się zmiana. Wróblewski zaczął buntować się przeciwko koloryzmowi, który zdominował ówczesne kształcenie akademickie. Założył „Grupę Samokształceniową”, do której należeli także m. in. Andrzej Wajda czy Andrzej Strumiłło, a która oficjalnie manifestowała swój sprzeciw wobec koloryzmu i podkreślała wagę łączenia w sztuce kwestii estetycznych z ideologicznymi. Manifest ten okazał się być zbieżnym z narzuconymi przez władze ludowe zasadami socrealizmu, któremu to na kilka lat Wróblewski uległ. Zmiany ideologiczne niosły ze sobą poszukiwania stylu oraz liczne eksperymenty artystyczne. Oferowany obraz jest interesującym przykładem nowych poszukiwań malarza. Nieskomplikowana kompozycja, oszczędna w rekwizyty martwa natura: wazon z kwiatami, książka, biała serweta na szafce, jednolite tło, łączy w sobie różne stylistyki. Realistycznie malowane astry w wazonie o uproszczonym kształcie stoją na stoliku, ujętym w całkowicie innej stylistyce: silnie zarysowanej, geometrycznej formie, podkreślonej wyrazistym konturem, nieobecnym w górnej partii obrazu. Także ciekawa forma klucza, odrealniony cień rzucany przez wazon, forma i sposób ułożenia książki są zapowiedzią późniejszej twórczości artysty. Oferowana praca jest warta uwagi nie tylko ze względu na tematykę i czas powstania, ale przede wszystkim dlatego, iż wspaniale ukazuje dokonującą się w tym okresie ewolucję artystyczną Andrzeja Wróblewskiego.
olej, płótno; 77,5 x 70,5 cm; sygn. i dat. l. d.: A. Wróblewski 48;
na odwrocie napis w kółku: II.
Reprodukowany w: Chris Sztyber, Mój drugi świat / My Second World / Kolekcja Malarstwa Polskiego / The Polish Painting Collection, Kielce [b.r.], s. 242.
Rok 1948, na który datowany jest oferowany obraz, można uznać za przełomowy w twórczości Andrzeja Wróblewskiego. Wtedy to, mając zaledwie 21 lat ukończył on historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiując jednocześnie na Wydziale Malarstwa w krakowskiej ASP u m. in. Hanny Rudzkiej - Cybisowej czy Zbigniewa Pronaszko - czołowych polskich kolorystów. W duchu tego to właśnie kierunku powstawały pierwsze prace malarskie Wróblewskiego, jednak około roku 1948 w podejściu młodego artysty do malarstwa pojawiła się zmiana. Wróblewski zaczął buntować się przeciwko koloryzmowi, który zdominował ówczesne kształcenie akademickie. Założył „Grupę Samokształceniową”, do której należeli także m. in. Andrzej Wajda czy Andrzej Strumiłło, a która oficjalnie manifestowała swój sprzeciw wobec koloryzmu i podkreślała wagę łączenia w sztuce kwestii estetycznych z ideologicznymi. Manifest ten okazał się być zbieżnym z narzuconymi przez władze ludowe zasadami socrealizmu, któremu to na kilka lat Wróblewski uległ. Zmiany ideologiczne niosły ze sobą poszukiwania stylu oraz liczne eksperymenty artystyczne. Oferowany obraz jest interesującym przykładem nowych poszukiwań malarza. Nieskomplikowana kompozycja, oszczędna w rekwizyty martwa natura: wazon z kwiatami, książka, biała serweta na szafce, jednolite tło, łączy w sobie różne stylistyki. Realistycznie malowane astry w wazonie o uproszczonym kształcie stoją na stoliku, ujętym w całkowicie innej stylistyce: silnie zarysowanej, geometrycznej formie, podkreślonej wyrazistym konturem, nieobecnym w górnej partii obrazu. Także ciekawa forma klucza, odrealniony cień rzucany przez wazon, forma i sposób ułożenia książki są zapowiedzią późniejszej twórczości artysty. Oferowana praca jest warta uwagi nie tylko ze względu na tematykę i czas powstania, ale przede wszystkim dlatego, iż wspaniale ukazuje dokonującą się w tym okresie ewolucję artystyczną Andrzeja Wróblewskiego.