Prezentowany obraz ukazuje, zaszczepioną w Wyczółkowskim przez Feliksa Mangghę Jasieńskiego, fascynację sztuką i kulturą Japonii. Pod wpływem tego znanego krakowskiego kolekcjonera malarz wyposażył swoją pracownię, m.in. w japońską ceramikę, brązy i liczne grafiki. Tłem kompozycji z kwiatami jest znane z martwych natur (m.in. Białe storczyki i begonia, 1910; Martwa natura, 1905 znajdujących się w zbiorach MNW; patrz poniżej), okno pracowni. Wyklejone przez artystę japońskimi szablonami farbiarskimi wygląda niczym witraż, przez który delikatnie przesącza sięświatło. Wysoki szklany wazon na dekoracyjnej stopie wypełniają bujnie kwitnące gałęzie wiśni. Kwiaty te uznawane przez Japończyków za metaforężycia – równie pięknego, ale też delikatnego i krótkotrwałego stały się symbolem wyspiarskiego kraju na antypodach.
Wąskie kadrowanie podkreśla i skupia uwagę widza na pięknych, białych kwiatach. Perspektywa po- niżej linii parapetu pozwala dostrzec intensywnie burgundowe spody liści begonii. Użyte w Kwiatach na tle okna różne techniki malarskie składają się na charakterystyczny, indywidualny styl Leona Wyczółkowskiego. Artysta na akwarelowej podmalówce buduje pastelami fakturę – mięsistość liści, włoski na łodygach begonii – i nadaje kolor. Gwasze natomiast służą jedynie do podkreślenia światła padającego z okna na brzusiec i stopę szklanego wazonu. Śmiałe użycie czerni nadaje całości dodatkowej głębi.