Obraz, klasy muzealnej, reprezentuje dojrzały styl artysty z ostatniego okresu twórczości w którym wykształcił własny, charakterystyczny i łatwo rozpoznawalny styl łączący echa kubizmu, fascynację sztuką ludową i malarstwa artystów naiwnych. Artysta w tym czasie uprościł kształty, sprowadzając je do trójkątów, walców i stożków, liniom nadał moc i wyrazistość. Gamę barwną zawęził do tonów ziemistych, głównie brązów zmąconych czerwienią i szarością. Prezentowana praca to dzieło wybitne, będące kolekcjonerską rzadkością.