W 1970 r. otrzymał dyplom ASP w Warszawie w pracowni T. Tuszewskiego. Wielokrotnie wystawiał swe prace w kraju i za granicą, m.in. i na Salonie Debiutów w Warszawie (1969), w galeriach londyńskich Grabowski Gallery i Drian Gallery (1974), w Museum de Zalm w Mechelen (1980). Uważany jest za kontynuatora polskiego koloryzmu, zestawia mocne kolory, inspiracją jest zawsze natura. Początkowo malował głównie martwe natury, później przede wszystkim pejzaże. To malarstwo, zmysłowe, o bogatej, niekiedy wręcz rzeźbiarskiej fakturze. kolor pozostaje dlań zagadnieniem najważniejszym. Borowczyk lubuje się w mocnych zestawieniach czerwieni i żółcieni, brązów i czerni, fioletów i błękitów paryskich. Nie popada przy tym w powierzchowną estetyzację, gdyż niezmiennym źródłem inspiracji pozostaje dlań żywa natura.
Olej, płótno; 73,5 x 60 cm
Sygnowany l.d.: BOROWCZYK 87
* opłata droit de suite
W 1970 r. otrzymał dyplom ASP w Warszawie w pracowni T. Tuszewskiego. Wielokrotnie wystawiał swe prace w kraju i za granicą, m.in. i na Salonie Debiutów w Warszawie (1969), w galeriach londyńskich Grabowski Gallery i Drian Gallery (1974), w Museum de Zalm w Mechelen (1980). Uważany jest za kontynuatora polskiego koloryzmu, zestawia mocne kolory, inspiracją jest zawsze natura. Początkowo malował głównie martwe natury, później przede wszystkim pejzaże. To malarstwo, zmysłowe, o bogatej, niekiedy wręcz rzeźbiarskiej fakturze. kolor pozostaje dlań zagadnieniem najważniejszym. Borowczyk lubuje się w mocnych zestawieniach czerwieni i żółcieni, brązów i czerni, fioletów i błękitów paryskich. Nie popada przy tym w powierzchowną estetyzację, gdyż niezmiennym źródłem inspiracji pozostaje dlań żywa natura.