Studia artystyczne rozpoczął w 1926 r. w warszawskiej ASP pod kierunkiem K. Tichego, F. Kowarskiego i L. Pękalskiego. W 1935 r. kontynuował naukę w Paryżu. W 1936 r. osiadł na stałe w Londynie, gdzie związał się ze środowiskiem London Group. Uprawiał malarstwo sztalugowe, monumentalne i grafikę. Malował pejzaże, martwe natury i sceny figuralne. Początkowo pozostawał w kręgu oddziaływania estetyki koloryzmu, po wojnie wykształcił własny styl, odznaczający się uproszczeniem formy i zgaszonym kolorytem. Pomimo różnorodności, całą jego twórczość charakteryzują pewne wspólne cechy. Zaliczyć do nich należy skłonność do monumentalizmu, oraz okresowo powracająca, tendencja do uproszczeń, oszczędności form, eliminowania zbędnych szczegółów oraz miłość do koloru. W jednym z wywiadów artysta wyznał: "Wartość dzieła sztuki mierzyć należy uczciwością i wewnętrzną powagą, z jaką artysta traktuje siebie i swoje zadanie (…)".
W oferowanej pracy rozbudowany motyw kwiatów w wazonie wydobyty został starannym duktem pędzla, w nastrojowym zestawieniu kolorystycznym i wysmakowanej harmonii.
Obraz opisany w spisie obrazów i rysunków w katalogu "Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków", Warszawa-Poznań 1992, s.275