artysta malarz, przedstawiciel polskiego koloryzmu. Wykształcenie zdobył w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Weissa i Felicjana Kowarskiego. Był współzałożycielem i aktywnym uczestnikiem warszawskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków, który funkcjonował od 1934 roku. W 1939 roku zdobył stypendium Funduszu Kultury Narodowej, dzięki czemu mógł kontynuować naukę we Francji i Włoszech. Od początku lat 30. działał jako członek grupy Rytm i Pryzmat. Pracował jako wykładowca akademicki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (1945 - 1956), w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Gdańsku (1947 - 1953) oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1963 roku). Obrazy Wodyńskiego - najczęściej pejzaże, martwe natury i portrety - wystawiano na wielu wystawach krajowych i zagranicznych. Od lat 60. artysta malował również abstrakcje. Zajmował się malarstwem sztalugowym, monumentalnym, tworzył gwasze i rysunki, polichromie, mozaiki, sgraffita oraz dekoracje wnętrz.