Ivan Babij doskonalił umiejętności rysunku w Berlinie, w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem profesora Ericha Wolfsfelda, na początku lat dwudziestych. Wydłużony format i motyw kwiatowy nawiązują do secesji i wpływu sztuki japońskiej. Choć Babij nie mógł oddać delikatnych niuansów barw, oddał strukturę płatków pewnym konturem i lekkimi muśnięciami tuszu. Pojawiają się tu nowe pąki, irys w pełnym rozkwicie i kwiat, który już zaowocował. Mimo swojego naturalizmu rysunek ten daleki jest od dosłownego przedstawienia botanika. Jest to wizualna obserwacja i refleksja artysty na temat trzech etapów życia, przez które przechodzą kwiaty, podobnie jak ludzie.