Prezentowana praca jest charakterystycznym dla praktyki artystki przykładem łączenia konceptualizacji sztuki z feministyczną krytyką patriarchalności. Litery w połączeniu ze śladami odciśniętych ust składają się na wypracowany przez autorkę sposób mówienia ciałem za pomocą alfabetu ust. Metoda znaczenia własnej obecności odciskiem czerwonej szminki z ust została zainicjowana w 1971 w pracach z napisem „mój dotyk jest dotykiem kobiety”. W kolejnych latach ślady ust artystki pojawiały się w różnych realizacjach, również w innych kolorach, świadcząc o autorskim zamiarze nierozdzielności wypowiedzi od ciała. Czołowa przedstawicielka sztuki feministycznej od lat 70. posługuje się ciałem jako nośnikiem dyskursu feministycznego i w przeciwieństwie do analitycznego, męskiego konceptualizmu, łączy narracje feministyczne i konceptualne.