Mikołaj Radziwiłł „Rudy“ (1512-1584) był synem kasztelana wileńskiego, hetmana wielkiego litewskiego Jerzego Radziwiłła. Znakomity dowódca wojskowy, opiekun Barbary Radziwiłłówny (drugiej małżonki króla Zygmunta Augusta), był zdecydowanym przeciwnikiem unii Litwy z Polską.
Romans i późniejszy potajemny ślub jego siostry Barbary z monarchą Zygmuntem Augustem znacząco wzmocnił pozycję Radziwiłłów w Wielkim Księstwie Litewskim, wywyższając ich ponad pozostałe rody. To zachwianie równowagi spotkało się z ogólnym oburzeniem wśród magnaterii, jednak przyczyniło się do podniesienia pozycji Litwy i przywrócenia Wilnu statusu realnej stolicy. Po bezpotomnej śmierci Barbary, król Zygmunt August, chcąc zapewnić ciągłość unii Polski z Litwą – wbrew sprzeciwom Mikołaja „Rudego“, który dążył do utrzymania względnej niezależności Litwy wobec Korony – doprowadził do podpisania Unii Lubelskiej (1569). Mikołaj Radziwiłł był jednym z nielicznych senatorów litewskich, którzy nie byli sygnatariuszami zawartego porozumienia.
W 1565 roku Mikołaj „Rudy“ został kanclerzem i wojewodą wileńskim, kilkukrotnie sprawował też urząd hetmański. Jego, prawie trzydziestoletnia, kariera wojskowa zaowocowała sukcesami armii litewskiej, w tym wspaniałym zwycięstwem odniesionym w czasie wojny siedmioletniej nad wojskami Iwana IV Groźnego w czasie bitwy pod Czaśnikami.
Stefan Batory również darzył Mikołaja „Rudego“ zaufaniem, a ten stał się jego wiernym sojusznikiem. Jako hetman drugiego króla elekcyjnego Rzeczypospolitej Obojga Narodów, rozbił siły rosyjskie pod Kiesią, a w czasie kolejnych kampanii wojny polsko-moskiewskiej zdobył Połock i Wielkie Łuki.
W roku 1581, mimo podeszłego wieku, uczestniczył u boku monarchy w kampanii wielkołuckiej i oblężeniu Pskowa. Doprowadziwszy do wzrostu znaczenia rodu Radziwiłłów i uczynienia z niego najważniejszego domu magnackiego na Litwie, zakończył swoją karierę wojskową.
ołówek, papier
21 x 17,5 cm (w świetle passe-partout)
sygn. p.d.: JM. | 1867 r.p. [monogram wiązany]
l.d.: Xiążę Radziwiłł Rudobrody | magnat polski czasy Batorowskie
Na odwrocie, na tekturowym tzw. „zaplecku“ orzeczenie z potwierdzeniem autentyczności wydane przez dr. Kazimierza Buczkowskiego i dr. Edwarda Łepkowskiego w październiku 1950 roku;
ponadto dwie nalepki domu aukcyjnego w Warszawie.
Mikołaj Radziwiłł „Rudy“ (1512-1584) był synem kasztelana wileńskiego, hetmana wielkiego litewskiego Jerzego Radziwiłła. Znakomity dowódca wojskowy, opiekun Barbary Radziwiłłówny (drugiej małżonki króla Zygmunta Augusta), był zdecydowanym przeciwnikiem unii Litwy z Polską.
Romans i późniejszy potajemny ślub jego siostry Barbary z monarchą Zygmuntem Augustem znacząco wzmocnił pozycję Radziwiłłów w Wielkim Księstwie Litewskim, wywyższając ich ponad pozostałe rody. To zachwianie równowagi spotkało się z ogólnym oburzeniem wśród magnaterii, jednak przyczyniło się do podniesienia pozycji Litwy i przywrócenia Wilnu statusu realnej stolicy. Po bezpotomnej śmierci Barbary, król Zygmunt August, chcąc zapewnić ciągłość unii Polski z Litwą – wbrew sprzeciwom Mikołaja „Rudego“, który dążył do utrzymania względnej niezależności Litwy wobec Korony – doprowadził do podpisania Unii Lubelskiej (1569). Mikołaj Radziwiłł był jednym z nielicznych senatorów litewskich, którzy nie byli sygnatariuszami zawartego porozumienia.
W 1565 roku Mikołaj „Rudy“ został kanclerzem i wojewodą wileńskim, kilkukrotnie sprawował też urząd hetmański. Jego, prawie trzydziestoletnia, kariera wojskowa zaowocowała sukcesami armii litewskiej, w tym wspaniałym zwycięstwem odniesionym w czasie wojny siedmioletniej nad wojskami Iwana IV Groźnego w czasie bitwy pod Czaśnikami.
Stefan Batory również darzył Mikołaja „Rudego“ zaufaniem, a ten stał się jego wiernym sojusznikiem. Jako hetman drugiego króla elekcyjnego Rzeczypospolitej Obojga Narodów, rozbił siły rosyjskie pod Kiesią, a w czasie kolejnych kampanii wojny polsko-moskiewskiej zdobył Połock i Wielkie Łuki.
W roku 1581, mimo podeszłego wieku, uczestniczył u boku monarchy w kampanii wielkołuckiej i oblężeniu Pskowa. Doprowadziwszy do wzrostu znaczenia rodu Radziwiłłów i uczynienia z niego najważniejszego domu magnackiego na Litwie, zakończył swoją karierę wojskową.