Gawiński był malarzem małych form (do wyjątków należały duże obrazy religijne, malowane na zamówienie). W dwudziestoleciu międzywojennym tworzył między innymi cykle kameralnych pejzaży (najczęściej z jedną postacią ludzką), ujętych w cztery wątki tematyczne: "Jezioro”, "Rybak”, "Pielgrzym” i "Podróż”, które wg artysty symbolizować miały sens życia, stosunek człowieka do świata i wyrażać jego samotność.
Uczył się malarstwa i rysunku u Wojciecha Gersona, w Krakowie studiował w Szkole Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza. Ten symbolista i przedstawiciel warszawskiej secesji był wszechstronnym artystą: rysował, malował olejami, akwarelą, gwaszem i temperą, projektował mozaiki, witraże, plakaty, ilustrował książki i czasopisma. W 1944 r. podczas powstania warszawskiego spłonęła większość dorobku malarskiego (ponad 500 obrazów), rysunkowego i literackiego Antoniego Gawińskiego.
"Gawiński jako malarz jest zupełnym wizjonerem. Jego barwne, przedziwne w intencji sny malowane nie zdają się być nawet malowane, lecz tkane z mgieł porannych, układane z blasków pryzmatu, wysnuwane z przędzy pajęczej (...) jak słodkie, złote sny” (S. Popowski, Wystawa Odłamu, "Sfinks” 1908, nr 5, s. 333).
technika mieszana,
31 x 43 cm w świetle passe-partout,
sygnowany l.d. "AG” - charakterystycznym monogramem artysty.
Gawiński był malarzem małych form (do wyjątków należały duże obrazy religijne, malowane na zamówienie). W dwudziestoleciu międzywojennym tworzył między innymi cykle kameralnych pejzaży (najczęściej z jedną postacią ludzką), ujętych w cztery wątki tematyczne: "Jezioro”, "Rybak”, "Pielgrzym” i "Podróż”, które wg artysty symbolizować miały sens życia, stosunek człowieka do świata i wyrażać jego samotność.
Uczył się malarstwa i rysunku u Wojciecha Gersona, w Krakowie studiował w Szkole Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza. Ten symbolista i przedstawiciel warszawskiej secesji był wszechstronnym artystą: rysował, malował olejami, akwarelą, gwaszem i temperą, projektował mozaiki, witraże, plakaty, ilustrował książki i czasopisma. W 1944 r. podczas powstania warszawskiego spłonęła większość dorobku malarskiego (ponad 500 obrazów), rysunkowego i literackiego Antoniego Gawińskiego.
"Gawiński jako malarz jest zupełnym wizjonerem. Jego barwne, przedziwne w intencji sny malowane nie zdają się być nawet malowane, lecz tkane z mgieł porannych, układane z blasków pryzmatu, wysnuwane z przędzy pajęczej (...) jak słodkie, złote sny” (S. Popowski, Wystawa Odłamu, "Sfinks” 1908, nr 5, s. 333).